Θέματα

Οι Χαλκιδικιώτες ήταν υπόχρεοι στους Πέρσες για την απόκτηση της Ολύνθου. Ο Αρτάβαζος, κατά την επιστροφή του από τον Ελλήσποντο, όπου είχε συνοδεύσει τον Ξέρξη μετά την ήττα του στη Σαλαμίνα, αφού κατέλαβε την Όλυνθο μαζί με κάποια άλλα μέρη σε αυτό το τμήμα, το οποίο είχε επαναστατήσει από τον αφέντη του, έσφαξε όλους τους […]

Η ταχυδρομική οδός που εγκαταλείπει από τα αριστερά τον Αξιό και το σιδηρόδρομο και παρατείνεται προς την βόρεια κλιτύ του όρους Μπαμπούσα, διατρέχει ομαλό έδαφος, το οποίο είνμαι και καλλιεργημένο ομάλα ως το χάνι της Μπαμπούσας ή Βεζύρ Χάν, όπου υπάρχουν διαυγείς πηγές δένδρα και ιπποστάσιο για 800 άλογα.(Isambert,σ.34)

Εάν το Μπεράτι είναι η τοποθεσία Αντιπάτρια, όπως έχω δείξει λόγους να το πιστεύω, συνεπάγεται ότι οι Δασσαρέτες κατείχαν όλη την ορεινή περιοχή μεταξύ Κορυτσάς και Μπερατίου, πέρα από το οποίο τα σύνορα των Δασσαρετών συναντούσαν εκείνα των Ταυλάντιων,των Μπιλλιώνων και των Χαόνων της Ηπείρου.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.325)

Υπήρχαν τρία είδη χαρατσίου που πλήρωναν οι ραγιάδες.Το πρώτο ονομαζόταν εντίνα (edina), ήταν 3 πιάστρες και σ’ αυτό υπόκεινταν τα αγόρια ηλικίας κάτω των 14 ετών, αλλά γενικά απαιτούνταν και από όλους όσους ήταν κάτω των 11. Το δεύτερο ονομαζόταν εφσατ(efsat), 6 πιάστρες, και πληρωνόταν από καλλιτέχνες, υπηρέτες και όλους τους φτωχούς ακόμα και από […]

Αποτελείται από δεκαπέντε ελευθεροχώρια, τα οποία σχηματίζουν μια ομοσπονδία όμοια με εκείνη των ορυχείων. Κάθε χωριό έχει μια αριστοκρατική διοίκηση με ένα συμβούλιο ή επιτροπή για την κατανομή των φόρων και για άλλα γενικά ζητήματα. Το συμβούλιο συγκαλέιται στον Πολύγυρο, την έδρα του Τούρκου Αγά, ο οποίος συλλέγει τις προσόδους για την Πύλη. (Leake, τομ.ΙΙΙ, […]

Ο Λίβιος αναφέρει μια Αντιγόνεια του Κρούσιου να βρίσκεται ανάμεσα στην Αινεία και στην Παλλήνη. Ήταν πιθανώς, μια από τις πόλεις της ακτής αυτής, που αναφέρει ο Ηρόδοτος, που ανακαινίστηκε υπό ενός εκ των Αντιγονιδών. Ο Πτολεμαίος την ονομάζει Ψάφαρα, πιθανώς με σκοπό να την διαχωρίσει με αυτόν τον τρόπο από μια άλλη μακεδονική Αντιγόνεια […]

Στο ταμείο της μητρόπολης της Καστοριάς οι Χριστιανοί και οι Τούρκοι κατέθεταν χρηματικά ποσά με επιτόκιο 10% ή 12%. Επίσης οι Χριστιανοί συνήθιζαν ακόμα να φέρουν ενώπιον των πνευματικών και των κοσμικών τους δικαστών τις προσωπικές τους διαφορές, σύμφωνα με τον Λόγο του Αποστόλου. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ. 2) Οι Τούρκοι που λεηλατούσαν τη Μακεδονία […]

΄Ύστερα από ανάβαση δύο ωρών φτάνουμε σε μια κορυφή με βελανιδιές. Αναλφάβητοι χωροφύλακες προσπαθούν να ελέγξουν τα διαβατήριά μας. Εγκαταλείπουν όμως την κοπιαστική αυτή εργασία, αμέσως μόλις ο Αμπετίν τους εξηγεί τη σπουδαιότητα μας και το φιλοδώρημα που τους δίνει ο Κώστας του αποδεικνύει την αρετή μας. (Berard, σ.164)