Θέματα

O Ζώσιμος μοιάζει να υποστηρίζει την παράδοση η οποία αποδίδει αυτό το μνημείο στον Κωνσταντίνο, με την αναφορά του, ότι, όταν ο Κωνσταντίνος καθυπόταξε τους Σαρματιανούς, πήγε στη Θεσσαλονίκη, και εκεί κατασκεύασε λιμάνι. Αλλά η κατασκευή του γλυπτού τοποθετείται καλύτερα στα χρόνια του Θεοδοσίου, του οποίου οι νίκες επί των Γότθων ήταν ένα κοινό θέμα […]

Η Παιονία εκτεινόταν έως τους Δενθηλήτες και τους Μαίδους της Θράκης και έως τους Δάρδανους, τουςΠενέστες και τους Δασσαρέτες της Ιλλυρίας συμπεριλαμβανομένων και των διαφόρων φυλών που καταλάμβαναν την άνω κοιλάδα του Εριγώνος, του Αξιού, του Στρυμώνος, και του Αγγίτη ποταμού μαζί με τις Σέρρες.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σελ.306) Ο Φίλιππος περηφανευόταν ότι θα έπρεπε να στερήσει […]

Η Παιονία εκτεινόταν έως τους Δενθηλήτες και Μαίδους της Θράκης και έως τους Δάρδανους,Πενέστες και Δασσαρέτες της Ιλλυρίας συμπεριλαμβανομένων κσι των διαφόρων φυλών που καταλάμβαναν την άνω κοιλάδα του Εριγώνος, του Αξιού, του Στρυμώνος, και του Αγγίτη ποταμού μαζί με τις Σέρρες.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σελ.306) Στο δυτικό σύνορο της Παιονίας, οι περιοχές που συνόρευαν με τμήμα […]

Η Παιονία εκτεινόταν έως τους Δενθηλήτες και Μαίδους της Θράκης και έως τους Δάρδανους,Πενέστες και Δασσαρέτες της Ιλλυρίας συμπεριλαμβανομένων κσι των διαφόρων φυλών που καταλάμβαναν την άνω κοιλάδα του Εριγώνος, του Αξιού, του Στρυμώνος, και του Αγγίτη ποταμού μαζί με τις Σέρρες.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.306) Η τοποθεσία των Μαιδών διευκρινίζεται παραπέρα από την αποτυχημένη επιδρομή του […]

Η περίεργη αυτή αίρεση ιδρύθηκε στις αρχές του 13 ου αιώνα από έναν Πέρση φιλόσοφο και άγιο του οποίου το όνομα ήταν Djelal-ud-din-er-roumi. Αυτός ο κύριος, μεταξύ άλλων, έγραψε στίχους, έκανε θαύματα και σύμφωνα με την παράδοση φαίνεται ότι κατάφερε να υπερνικήσει την απόσταση. Έχει γραφτεί για τον ίδιο ότι μπορούσε να επικοινωνεί με φίλους […]

Το 1919, στη δεύτερη αναρρίχηση μας, ούτε ο παλιός μας φίλος Κάκαλος δεν πείστηκε να έρθει μαζί μας. Αποδείχθηκε αμετάπειστος. O Baud-Bovy, ο γιος μου Henri και εγώ σκαρφαλώσαμε κατά μήκος της «ραχοκοκαλιάς» μόνοι μας και βρεθήκαμε στην κεντρική κορυφή χωρίς τους αχθοφόρους μας! Αρνήθηκαν να μας ακολουθήσουνε περαιτέρω από το Σκόλιον, στο οποίο κάποιος […]

Από τη Ρέσνα στο Μοναστήρι όπου βιαζόμαστε να φτάσουμε, σαράντα χιλιόμετρα σε δύο σταθμούς. Αφήσαμε τη Ρέσνα μέσα στο λιοπύρι του καταμεσήμερου και διασχίσαμε τη μεγάλη πεδιάδα. Γύρω μας δεν υπάρχει ούτε χορταράκι ούτε ψυχή ζώσα, ένα αχνό άσπρο σύννεφο μόνο είναι κρεμασμένο στην κορφή του Περιστεριού και από το σκέλεθρος ενός μουλαριού πετούν ψηλά […]

Ανάμεσα στην πόλη και τα ανατολικά βουνά κοιμάται μια στενή πεδιάδα-παλιός κόλπος της λίμνης- ενιαία και υγρή, όπου τα άλογά μας βουλιάζουν ως την κοιλιά μέσα στην πηχτή ομίχλη. Σε τρία χιλιόμετρα απόσταση από μας αναδύονται τα βουνά, ογκώδεις στρογγυλές μάζες χωρίς σχήμα και χωρίς προφίλ. Τα τριακόσια ή τετρακόσια αυτά μέτρα κρητιδούχων βράχων κατηφορίζουν […]

Ο μεγάλος δρόμος βγαίνει μεσααπό μια σύντομη ανηφοριά της πεδιάδας του Κόσανι, που τα νερά της ανοίγουν ένα πέρασμα προς το βορρά, ενώ εμείς πηγαίνουμε στα νοτιοανατολικά. Πλευρίζοντας στρογγυλούς γήλοφους, ξανακατεβαίνουμε προς το μεγάλο κάμπο του Μοναστηρίου, που τον βλέπουμε να απλώνεται μπρος μας. Παρά την πρωινή ώρα ο βοριάς σηκώνει ήδη σύννεφα σκόνης. Φέρνουμε […]

Οι Διβραίοι συγκροτούν τα σώματα των ατάκτων του Αλγερίου και ευθύς μόλις ανδρωθούν παίρνουν το δρόμο για τους βάρβαρους εκείνους τόπους της Αφρικής. Ο προτελευταίος νταής του Αλγερίου, ο οποίος αντιστάθηκε με τόση γενναιότητα στο ναύαρχο Έξμουθ, ήταν κάποιος τυχοδιώκτης από την Κάτω Δίβρη. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ.68)