Θέματα-Berard

Στο μεγάλο δρόμο βρίσκουμε μόνο το παζάρι, μέσα σε αρδευμένα περιβόλια και λιβάδια. Το παζάρι φαίνεται εντελώς καινούριο με τα λιθόχτιστα μαγαζιά του, τα θολωτά του παράθυρα και τα παντζούρια του από λαμαρίνα. Τις παλιές παράγκες τις εξαφάνισε η πυρκαγιά του 1881 και η πυρκαγιά του 1883. Το παζάρι της Αχρίδας που έχει καεί δύο […]

Το παζάρι της Ρέσνας στη διάρκεια των δέκα αυτών χρόνων κάηκε πολλές φορές, όπως αρμόζει σε κάθε χριστιανικό παζάρι. Δρόμοι και ορθάνοιχτα μαγαζιά, όλα έρημα. (Berard, σ.165)

Στο ταμείο της μητρόπολης της Καστοριάς οι Χριστιανοί και οι Τούρκοι κατέθεταν χρηματικά ποσά με επιτόκιο 10% ή 12%. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ. 2) Στο περιβάλλον του Αγιάν της Καστοριάς συνάντησα έναν Τούρκο, που μιλούσε πολύ καλά γαλλικά, και ο οποίος χαλιναγώγησε την κακοήθεια. Αυτός ο άνθρωπος ήταν άλλοτε ακόλουθος του Αλή Εφέντη του Άργους, […]

Μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα όλος αυτός ο [τουρκικός] πληθυσμός μετανάστευσε. Η Πύλη εγκατέστησε ένα μέρος από τους μουατζίρηδες(μετανάστες) αυτούς γύρω από την Προύσα και τη θάλασσα του Μαρμαρά. Οι περισσότεροι όμως- προπάντων οι πλούσιοι, όσοι κατείχαν γαίες που απλώνονταν και στις δύο πλευρές του Ολύμπου, και στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία- ήρθαν […]

Τα πιο πολλά από τα παραπήγματα [στην Στρούγκα] είναι κλειστά γιατί εδώ και δυο μέρες οι μισοί τουλάχιστον Στρουγκιώτες βρίσκονται στην Οχρίδα για να υποδεχτούν τον καινούργιο βούλγαρο μητροπολίτη που ήταν να έρθει προχτές. “Οι άντρες περίμεναν στο παζάρι με το χέρι στη σκανδάλη, έτοιμοι ν΄αρχίσουν το πανηγυρικό τουφεκίδι. Τα παιδιά περίμεναν στα μαγαζιά, για […]

Η γραμμή λοιπόν του Βαρδάρη και του Μοράβα στιγμογραφείται από μεμονωμένα φυλάκια: από τα νότια στα βόρεια, το Ασικλάρ, η Μποϊμίτσα, η Μαζανταλά, η Παρντοβίτσα, το Γκράντεκ, το Γκράτσκο, το Βέλες, τα Σκόπια, το Κουμανοβο. Επίσης, οι θέσεις που φρουρούν τα σύνορα ή δεσπόζουν στο εσωτερικό: στα βόρεια, η Πρίστινα, το Ιπέκ και η Πρισρένη. […]

΄Ύστερα από ανάβαση δύο ωρών φτάνουμε σε μια κορυφή με βελανιδιές. Αναλφάβητοι χωροφύλακες προσπαθούν να ελέγξουν τα διαβατήριά μας. Εγκαταλείπουν όμως την κοπιαστική αυτή εργασία, αμέσως μόλις ο Αμπετίν τους εξηγεί τη σπουδαιότητα μας και το φιλοδώρημα που τους δίνει ο Κώστας του αποδεικνύει την αρετή μας. (Berard, σ.164)