Έδρα ιεραρχών, η οποία συγκαταλέγεται στον κατάλογο των εκατόν εννέα Μητροπόλεων του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. (Banduri, βιβλ. VIII, σ.235) (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ.40)
Οι Διβραίοι συγκροτούν τα σώματα των ατάκτων του Αλγερίου και ευθύς μόλις ανδρωθούν παίρνουν το δρόμο για τους βάρβαρους εκείνους τόπους της Αφρικής. Ο προτελευταίος νταής του Αλγερίου, ο οποίος αντιστάθηκε με τόση γενναιότητα στο ναύαρχο Έξμουθ, ήταν κάποιος τυχοδιώκτης από την Κάτω Δίβρη. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ.68)
Όλοι οι πρόκριτοι της Καστοριάς ήταν πλούσιοι μεγαλέμποροι με εμπορικούς οίκους σε πολλές περιοχές, μεταξύ αυτών και τη Δρέσδη. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ. 2)
Στα δυτικά και μεσημβρινά της Σπίνας βρίσκονται διεσπαρμένα σε νησίδες τα σπίτια των Ελλήνων, ενώ πιο κάτω, πάνω στην ακρολιμνιά απλώνεται ο Οβραιομαχαλάς ή Συνοικία των Εβραίων. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ. 7)
Σύμφωνα με τον Στράβωνα η Εγνατία οδός άρχιζε από το Δυρράχιο, περνούσε από την Ηράκλεια και διέσχιζε τη χώρα των Λυγκιστών, τη χώρα των Εορδαίων, καθώς και την Έδεσσα και την Πέλλα, από όπου κατέληγε στη Θεσσαλονίκη. Αυτή η περιγραφή έρχεται σε αντίθεση με αυτήν του Τίτου Λίβιου (Στράβ. βιβλ. VII, σ.223). (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, […]
Στα δυτικά και μεσημβρινά της Σπίνας βρίσκονταν διεσπαρμένα σε νησίδες τα σπίτια των Ελλήνων. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ. 7) Οι Έλληνες επονόμασαν τη Βλαχοκλεισούρα Κοσμόπολη. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ. 22) Ο Έλληνας της Μακεδονίας ζει κυρίως σε πιο φτωχά εδάφη και φορά ρούχα λιγότερο φαρδιά, λιγότερο ξεχωριστά και σχεδόν πάντα χωρίς κεντήματα. Για τα υποδήματά […]
Οι πρώτοι κάτοικοι της Εορδαίας εκδιώχθηκαν από εκεί πριν από τον αιώνα του Θουκυδίδη (5ος αιώνας) και ίδρυσαν αποικίες στη χώρα των Φύσκων. Από την εποχή του Παύλου Αιμίλιου οι γνήσιοι Εορδαίοι είχαν εκλείψει. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ.38-39) Οι τότε αρχές παρουσίαζαν τους Λυγκιστές να διαμένουν νότια των Πελαγόνων και ανάμεσα τους βρίσκονταν οι Εορδαίοι […]
Έργο, το οποίο βρίσκεται στις μητροπόλεις και στις σπουδαιότερες μονές της Ελλάδας. (Pouqueville, τ. ΙΙΙ, σ. 3)
Οι ιεράρχες του Ιουστινιανού έφεραν τους τίτλους των Μητροπολιτών των Ιλλυρίων, των κυρίως Δακών, των παρακτίων Δακών, της δευτέρας Μοισίας, της Δαρδανίας, της Πρεβαλιτιανής επαρχίας, της δευτέρας Μακεδονίας, καθώς και ενός τμήματος της δευτέρας Παννονίας. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ.52)