Ακτή

Παλαιό Όνομα :Ακτή

Δήμος :

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Κατά τους αρχαίους χρόνους η χερσόνησος του Αγίου Όρους ονομαζόταν Ακτή. (Leake,τομ.ΙΙΙ,σ.115)
Το Βατοπέδι έχει σπουδαία φυσικά προνόμια σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη τοποθεσία στη βορειότερη ακτή της χερσονήσου, ίσως επειδή καταλαμβάνει την πλευρά όπου βρισκόταν μία από της πόλεις της Ακτής, αλλά οι μόνες αρχαιότητες που μπορεί κάποιος να βρει εκεί είναι δύο επιτύμβιες επιγραφές στην εκκλησία. Η μία από αυτές είναι αφιερωμένη στην μνήμη της Ηρούς, της κόρης του Παγκρατίδη και συζύγου του Αστυκρέοντα, γιο του Φιλίππου, του οποίου το όνομα ως Αστυκρέων προστέθηκε αργότερα. Η άλλη επιγραφή είναι στην αποθήκη της μονής που τώρα είναι γεμάτη από λάδι. Ο Γερμανός, γιος του Ηρακλή, κατασκεύασε τον τάφο της συζύγου του Διονυσίας, κόρης του Διονύσου και τον δικό του και δήλωσε ότι αν κάποιος τολμούσε να τον ανοίξει ή να τοποθετήσει κάποιο άλλο σώμα , θα έπρεπε να πληρώσει πρόστιμο στο δημόσιο ταμείο της τάξεως των 2000 δηναρίων και το ίδιο ποσό στην πόλη.Χρονολογείται στο έτος 351, τη δεύτερη μέρα του μηνός Πανήμου. (Leake,τομ.ΙΙΙ,σ.139-140)
Μισή ώρα από από το Χιλανδάρι βρίσκεται η μονή Σιμένου, πιο σωστά Εσφιγμένου, τοποθετημένη σε μια θέση κοντά στη θάλασσα, στο στόμιο ενός χειμάρρου σε μία μικρή στενή κοιλάδα, θέση από την οποία πήρε το όνομά της η περιοχή. Το μοναστήρι ιδρύθηκε από τον Θεοδόσιο τον νεότερο και την αδερφή του Πουλχερία. Περίπου ένα μίλι ανατολικά είναι ένας ασφαλής μικρός στενός κολπίσκος ενώ στον λόφο ο οποίος χωρίζει την κοιλάδα της Σιμένου από αυτή του Χιλανδαρίου είναι ένας πύργος που βρίσκεται στην άκρη ενός απότομου βράχου πάνω από τη θάλασσα.Μερικά τμήματα των τειχών λέγεται ότι έχουν χτιστεί με βάση την αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική. Αναφέρεται επίσης ότι υπήρχαν στο παρελθόν πολλά αρχαία ερείπια στον Αρσανά του Χιλανδαρίου, που βρίσκεται ένα μίλι κάτω από το μοναστήρι. Πολλοί από τους παλαιότερους μοναχούς συμφωνούν στο ότι εδώ υπήρχε μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Ακτής. (Leake,τομ.ΙΙΙ,σ.140-141)
Ο ισθμός της Ακτής επικοινωνεί με χειμάρρους που πέφτουν από ψηλά, οι οποίοι έρχονται από λόφους που καλύπτονται από πεύκα ανάμικτα με άλλα δέντρα ή με κάθε είδους καλλιέργειες. Η διαδρομή ακολουθεί την κατεύθυνση της ακτής, και όχι σε μεγάλη απόσταση από εκεί, σε 2 ώρες και 45 λεπτά- το υψηλότερο σημείο της κορυφογραμμής που τερματίζεται στο ακρωτήριο σχηματίζει το βορινότερο άκρο της χερσονήσου και έχει στα ανατολικά την είσοδο στον κόλπο της Ιερισσού-αφήνουμε το ψηλότερο σημείο της κορυφογραμμής στα αριστερά μας και κατερχόμαστε σε μια αμμώδη παραλία η οποία συνορεύει με τον Κόλπο της Ιερισσού και εκτείνεται στα βόρεια μέχρι τους πρόποδες του όρους Ίσβορο. Τρία μίλια δεξιά, στο κατέβασμα και μέσα στον Κόλπο , είναι το λιμάνι του Φράγκο Λιμιόνα και λίγο πιο κοντά αυτό του Πλατέος , όπου πολλά πλοία είναι αγκυροβολημένα. Πρώτα περνάμε από τα όρια μιας εύφορης και καλά καλλιεργημένης κοιλάδας, η οποία εκτείνεται δύο ή τρία μίλια στα αριστερά μεταξύ των λόφων ενώ στο μέσο της περιοχής υπάρχει ένα μετόχι των Βουλγάρων που ανήκει επίσης στη Μονή Χιλανδαρίου. Μετά, αφού περάσουμε από ένα βραχώδες σημείο καλυμμένο με δάσος,συναντάμε το χαμηλό κυματοειδές έδαφος που σχηματίζει τον ισθμό ο οποίος συνδέει τη χερσόνησο της Ακτής με τη μεγάλη χερσόνησο της Χαλκιδικής.(Leake, τoμ.ΙΙΙ, σ. 142-143)
Αυτά είναι τα απομεινάρια της αρχαίας Σάνης, διότι η Σάνη καταλάμβανε ακριβώς αυτή την τοποθεσία που μας υποδεικνύει ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης, καθώς και οι δύο την τοποθετούν στον ισθμό, αλλά όχι πέρα από την Ακτή για την οποία το κανάλι του Ξέρξη αποτελούσε το όριο, ενώ ο Θουκυδίδης προσθέτει ότι η περιοχή αυτή ήταν προσανατολισμένη προς τη θάλασσα της Εύβοιας.(Leake, τoμ.ΙΙΙ, σ. 144-145)
Η θέα από την πλευρά της Σάνης συμπεριλαμβάνει μόνο ένα μικρό τμήμα της νοτιότερης όχθης της Ακτής, ένα ακρωτήρι κοντά στη μονή Ζωγράφου, κρύβοντας όλα τα άλλα απομακρυσμένα μέρη. Το νησί της Μουλιανής, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση μόλις ενός ή δύο μιλίων, παρεμποδίζει τη θέα προς όλη την ανατολική ακτή της Σιθωνίας, εκτός από το λιμάνι της Βουρβουρούς, πριν από το οποίο υπάρχουν μερικά νησιά που γίνονται ορατά σε μια ευθεία γραμμή με το βορειότερο άκρο της Μουλιανής,στα δεξιά του οποίου φαίνεται η ακτή στην κορυφή του Σιγγιτικού κόλπου. Στη Βουρβουρού βρίσκεται ο ισθμός της χερσονήσου της Σιθωνίας, περισσότερο εκτεταμένος σε σχέση με της Ακτής ή της Παλλήνης, που είναι όχι λιγότερο από τρία μίλια σε ευθεία γραμμή. (Leake, τομ.ΙΙΙ, σ. 146)
Ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης και ο Στράβων συμφωνούν στο ότι η χερσόνησος της Ακτής αποτελείται από πέντε πόλεις με τα ονόματα Δίον, Θύσσος,Κλεωναί, Άκανθος ή “η πόλη των Ακραθίων” και Ολόφυξος. Σ’ αυτές ο Σκύλαξ προσθέτει τις Χαραδρίες. (Leake, τομ.ΙΙΙ, σ. 149-150)
Ο Σκύλαξ, του οποίου το έργο έχει ως βάση τον περίπλου της περιοχής και δύναται να αποτελέσει μια αξιόπιστη πηγή, έχει ταξινομήσει τις πόλεις της περιοχής με τον ακόλουθο τρόπο, αποπλέοντας από την Τορώνη : Δίον, Θύσσος, Κλεωναί, Όρος Άθως, Χαραδρίαι, Ολόφυξος και μετά η Άκανθος, από όπου μπορεί να γίνει αντιληπτό ότι η Θύσσος και οι Κλεωναί ήταν στη νότια πλευρά ενώ η Χαραδρίαι και η Ολόφυξος στη βόρεια ακτή.Δεν αναφέρεται η Σάνη μεταξύ των πόλεων της Ακτής έστω και αν βρισκόταν εντός του ισθμού.Ο Ηρόδοτος τοποθετεί δίπλα σε αυτή το Δίον, μετά την Ολόφυξο, την Άκραθο, τη Θύσσο και τις Κλεωνές ενώ ο Θουκυδίδης ξεκινώντας από τη Σάνη,τις κατατάσσει ως εξής:Θύσσος, Κλεωναί, Άκραθος, Ολόφυξος, Δίον. Αν υποθέσουμε στη συνέχεια, πως οι δύο ιστορικοί είχαν ακολουθήσει διαφορετικές κατευθύνσεις πλέοντας γύρω από την χερσόνησο, τότε οι απόψεις τους συγκλίνουν-καθώς και με αυτές του Σκύλακα- υπέρ της άποψης ότι η Θύσσος και οι Κλεωναί ήταν στην νότια ακτή και η Ολόφυξος στα βόρεια αλλά διαφωνούν με αυτόν σε σχέση με το Δίον, καθώς αυτοί το τοποθετούν στη νότια ακτή.
Ωστόσο, όλοι συμφωνούν στο να υποδεικνύουν το Δίον ως την κοντινότερη πόλη στον ισθμό, άποψη με την οποία και ο Στράβων συμφωνεί ταξινομώντας τις πόλεις της Ακτής ως εξής:Δίον,Κλεωναί,Θύσσος,Ολόφυξος,Άκραθος. Είναι πολύ πιθανό ότι το Δίον δεν ήταν ούτε στη βόρεια ούτε στη νότια πλευρά της χερσονήσου αλλά στη δυτική ή στον κόλπο της Ακάνθου. Σε αυτή την περίπτωση, αν γίνει δεκτό ότι το Βατοπέδι και ο Αρσανάς του Χιλανδαρίου αποτελούσαν αρχαίες τοποθεσίες,τότε ο Αρσανάς είναι η Ολόφυξος ενώ το Βατοπέδι είναι η περιοχή των Χαραδριών. Όσον αφορά τη Θύσσο και τις Κλεωνές,η μια πόλη φαίνεται να έχει καταλάβει κάποια τοποθεσία κοντά στη μονή Ζωγράφου ή στη μονή Δοχειαρίου ενώ η άλλη στην Ξηροποτάμου. Είναι αδύνατον όμως, να φτάσουμε σε ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα, εκτός και αν θεωρήσουμε τον περίπλου του Σκύλακα ως την πιο σημαντική πηγή σε σχέση με τις άλλες. Ο Ηρόδοτος και ο Στράβων φαίνεται να τοποθετούν τις Κλεωνές δυτικά, ενώ ο Θουκυδίδης που συμφωνεί με τον Σκύλακα, τοποθετεί εκεί τη Θύσσο. Σε αυτή την περίπτωση η μονή Ξηροποτάμου βρίσκεται εκεί όπου άλλοτε ήταν οι Κλεωναί ενώ η Θύσσος βρίσκεται κοντά στη μονή Δοχειαρίου ή στη Ζωγράφου. Η ανακάλυψη κάποιας επιγραφής θα συντελούσε σημαντικά στο να διασαφηνιστεί το ερώτημα σχετικά με τις αρχαίες πόλεις της Ακτής.
Ο Πλίνιος είχε μπερδέψει τόσο πολύ τα ονόματα από τις πόλεις σε αυτό το μέρος της Μακεδονίας έτσι ώστε, κανένα θετικό συμπέρασμα δεν μπορούσε να εξάγουμε από το έργο του, μολονότι θα μπορούσε να θεωρηθεί αξιόλογη παρατήρηση ότι αυτός, όπως και οι άλλοι τέσσερις συγγραφείς που είχαν ταξινομήσει τις πόλεις, τοποθέτησε τη Θύσσο και τις Κλεωνές τη μια δίπλα στη άλλη. (Leake, τομ.ΙΙΙ, σ.150-152)
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι εφόσον η Χαλκιδική βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Ρώμης για τρεις και τέσσερις αιώνες η τοπογραφία της ήταν εύλογο να διαφέρει από αυτήν που είχε την εποχή της ελευθερίας της. Ο Πτολεμαίος είχε χωρίσει όλη την χερσόνησο σε δύο μέρη,τη Χαλκιδική και τα Παράλια.Τα Παράλια περιλάμβαναν όλη την παραθαλάσσια περιοχή ανάμεσα στον Κόλπο της Θεσσαλονίκης και την Δέριδα , το ακρωτήριο της Σιθωνίας. Για αυτό το λόγο η δυτική ακτή της Σιθωνίας είχε περιληφθεί τότε στα Παράλια και η ανατολική στην Χαλκιδική, μαζί με την Άκανθο, όλη την χερσόνησο της Ακτής και όλη την παραθαλάσσια περιοχή που περιλαμβάνεται στον Στρυμονικό Κόλπο, βόρεια μέχρι τον Βρωμίσκο, με εξαίρεση τα Στάγειρα. (Leake, τομ.ΙΙΙ, σ.460)
Η δεύτερη Μακεδονία περιλάμβανε όλη την περιοχή ανάμεσα στον Στρυμόνα και τον Αξιό εκτός από τη Σιντική και τη Βισαλτία και εκτεινόταν από τις πηγές των δύο ποταμών μέχρι εκεί που έφταναν τα σύνορα του βασιλείου της Μακεδονίας. Η ανατολική ροή του Στρυμόνα κάτω από τις Σέρρες αποδεικνύει αμέσως γιατί η Σιντική και η Βισαλτία είχαν εξαιρεθεί από τις περιοχές ανάμεσα στο Στρυμόνα και τον Αξιό και εντάσσονταν στην πρώτη Μακεδονία αντί για τη δεύτερη. Η δεύτερη περιφέρεια ήταν η πιο εύφορη και πιο γνωστή από τις τέσσερις και κανένα τμήμα της Μακεδονίας δεν συγκρινόταν σε ευφορία και σε άλλα πλεονεκτήματα με τη Μυγδονία, τη Χαλκιδική και τις τρεις γειτονικές χερσονήσους όπου ο ιστορικός σημειώνει ιδιαίτερα την παραγωγική Παλλήνη και τους απάνεμους όρμους της Τορώνης και του Άθω. Το όνομα Αινεία, το οποίο ο Λίβιος αποδίδει στο λιμάνι του Άθω δεν απαντάται σε κανέναν άλλο συγγραφέα, ούτε είναι σίγουρο σε ποιο από τα λιμάνια της Ακτής αναφέρεται. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ.483-484)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.