Απολλωνία Μυγδονίας

Παλαιό Όνομα :

Δήμος :

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Στον δρόμο από Θεσσαλονίκη προς την Απολλωνία της Μυγδονίας,ο Μελισσουργός εμφανίζεται σε δύο από τα Οδοιπορικά. Το μέρος αυτό διατηρεί ακόμα το αρχαίο του όνομα στη συνήθη ρωμαϊκή μορφή του Μελισσουργός και είναι κατοικημένο από παραγωγούς μελιού, όπως δηλώνει και το όνομά του. Απέχει 20-21χμ. από την Θεσσαλονίκη. Το τρίτο, το οδοιπορικό της Ιερουσαλήμ, φαίνεται να τραβάει διαφορετική γραμμή από την Απολλωνία προς την Θεσσαλονίκη, αφήνοντας στα δεξιά πιθανώς την κορυφή του Χορτιάτη ενώ οι δυο άλλες οδοί μοιάζουν να είναι στην απέναντι πλευρά. Όμως και οι δύο οδοί εμφανώς διασχίζουν το όρος αυτό,καθώς σπάνια οι Ρωμαίοι επιτρέπουν σε ένα τέτοιο εμπόδιο να τους κάνει να παρεκκλίνουν από την πορεία τους. Οι σύγχρονοι βάρβαροι, αντιθέτως, βρήκαν μια έξοδο από το πέρασμα του Χαϊβάτ, όπου αποφεύγεται εντελώς η κορυφογραμμή, πιο βολική για την πορεία του καραβανιού προς την Πόλη. Ως συνέπεια αυτής της αλλαγής, ακολούθησαν τη βόρεια ακτή των λιμνών, αντί για τα υψώματα στη νότια πλευρά τους, όπου ήταν η πορεία προς την αρχαία οδό. Οι οδοί αυτές επανενώνονταν στο πέρασμα της Αρέθουσας ή Μπεσίκια ,που από τους Τούρκους ονομάζονταν Ρούμελη Μπογάζι . Το σημείο αυτό αναφέρεται ως ένα από τα πιο σημαντικά περάσματα αυτού του σπουδαίου επικοινωνιακού κόμβου. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 461)
Στη λίστα των ελληνικών επισκοπών όπως ρυθμίστηκε από τον Αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ τον Σοφό, η Λητή, συνδεδεμένη με τη Ρεντίνα, ήταν επισκοπή υπό την δικαιοδοσία του Μητροπολίτη της Θεσσαλονίκης,της οποίας ο επίσκοπος έφερε τον τίτλο “Λητής και Ρεντίνης”. Η Ρεντίνα που βρισκόταν κοντά ή στο πέρασμα των Μπεσικίων, δείχνει ότι η Λητή δεν ήταν πολύ μακριά από εκεί, γεγονός που συμφωνεί με τις αναφορές, ως προς τη θέση της Λητής και τη θέση της λίμνης Μπεσίκια στη Μυγδονία. Η Λητή είναι σύμφωνα με τον Πτολεμαίο δίπλα στην Απολλωνία της Μυγδονίας. Από την άλλη, μοιάζει δύσκολο να βρεθεί ένα μέρος για τη Λητή στην κοιλάδα της Μυγδονίας, εάν έχει δίκιο ο Στέφανος να ισχυρίζεται την ύπαρξη της πόλης Βόλβης, οπότε σε αυτήν την περίπτωση η κοιλάδα μοιάζει να περιλαμβάνει επαρκώς τη Βόλβη, την Απολλωνία και τον Ανθεμούντα. Πιθανώς το Μαύροβο είναι η τοποθεσία της Λητής ή του Σωχού εάν τοποθετήσουμε την Όσσα στον Λαχανά. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 462)
Η Απολλωνία της Μυγδονίας, από την άλλη πλευρά, όπως καταδεικνύει η μαρτυρία του Αγίου Λουκά και των Οδοιπορικών, βρισκόταν στα βόρεια των ίδιων βουνών, στο δρόμο από Θεσσαλονίκη για Αμφίπολη, μέσω του περάσματος της Αρέθουσας. Στην πραγματικότητα, τα οικιστικά κατάλοιπα της Απολλωνίας είναι ακόμη εμφανή στην ευθεία δυτικά από το Παζαρούδι, σε ένα μέρος, το οποίο διατηρεί ακόμη το αρχαίο όνομα του αλλά σε μια αλλοιωμένη μορφή, και σχεδόν στην ανάλογη απόσταση, ανάμεσα στη Θεσσαλονίκη και την Αμφίπολη, που υποδεικνύουν τα Οδοιπορικά. Φαίνεται ότι λανθασμένα περιέγραψαν ότι τοποθετούνταν δυτικά του Νέστου και ότι βρισκόταν ανάμεσα στη Μαρώνεια και τα Άβδηρα, ή όχι σε λιγότερο από 20 μίλια ανατολικά αυτού του ποταμού. Επιπλέον υπάρχει η μαρτυρία του Λατίνου ιστορικού , σε αυτό το ζήτημα, η οποία ενισχύεται επειδή ο Στέφανος ξεκάθαρα υπαινίσσεται την ίδια Απολλωνία όταν κάνει λόγο στην αναφορά του Δημοσθένη στην πόλη την οποία περιγράφει ως ΄΄ Απολλωνία των Ιώνων της Θράκης΄΄. Οι Ίωνες της Θράκης ονομάζονταν με αυτόν τον τρόπο επειδή τα Άβδηρα ήταν αποικία των Κλαζομενών και της Τέας και η Μαρώνεια μια αποικία της Χίου. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 458)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.