Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

• Η θέση του αρχαίου Δίου πρέπει να βρίσκεται σε αυτή την περιοχή., – μια πόλη η οποία αποτέλεσε ένα σημαντικό σημείο στον πόλεμο μεταξύ των Ρωμαίων και του Περσέα, και στην οποία, παρόλο που δεν είναι μεγάλη, θα μπορούσε να διαθέτει το ναό του Διός, τις οχυρώσεις του καθώς και τα αγάλματα τα οποία κοσμούσαν τους δημόσιους χώρους. Ο ναός του Δίον καταστράφηκε εν μέρει από τον Σκόπα τον Αιτωλό στρατηγό κατά τη διάρκεια της εποχής του τελευταίου Φιλίππου του Μακεδόνα: Δεν γνωρίζω αν σήμερα υπάρχουν κατάλοιπα τα οποία μαρτυρούν την ακριβή του θέση.
  Η τοποθεσία ήταν σημαντική ως στρατηγική θέση, από το μικρό χώρο που σχηματίζεται μεταξύ της βάσης του Ολύμπου και της θάλασσας. Ο Λίβιος και ο Στράβωνας θεωρούσαν ότι η απόσταση αυτή ήταν περίπου ένα μίλι, αλλά πιθανότατα η στεριά να αυξήθηκε.(Holland, σ. 303)

• Από το γαλλικό κείμενο έχουν παραλειφθεί εκτενείς και λεπτομερείς περιγραφές των ερειπίων πολλών πόλεων, όπως τα Παλατίτσια, οι Φίλιπποι, το Δίον, η Δημητριάδα κ.τ.λ.
  (Isambert, σ. ις΄)
• Το πιερικό δάσος ήταν ο προμαχώνας της Μακεδονίας και στη διάρκεια των αγώνων που έκανε ο Περσέας κατά των Ρωμαίων ήταν το πεδίο πολλών πολεμικών επιχειρήσεων. Ο Ύπατος Φίλιππος μετά από την άλωση του Δίου επί δυόμιση περίπου ημέρες πραγματοποίησε στρατιωτικές κατοπτεύσεις, διήλθε τον ποταμό Μίτυ και εισήλθε στην πόλη των Αγασσών χωρίς να δώσει καμία μάχη, ανέστειλε δε την πορεία του στις όχθες του ποταμού Αλκόρδου εξαιτίας της έλλειψης των αναγκαίων. Αλλά ύστερα η πόλη των Αγασσών που προσχώρησε στον Περσέα και η πόλη του Αιγινίου που είχε επιχειρήσει να αντισταθεί στα στρατεύματα του Παύλου Αιμιλίου μετά τη μάχη της Πύδνας καταστράφηκαν από τον Ύπατο. Ο Heuzey προσπάθησε να ανακαλύψει που βρίσκεται αυτή η ερημωμένη πλέον χώρα και συγκεκριμένα που διεξήχθησαν οι κυριώτερες πολεμικές επιχειρήσεις.
  (Isambert, σ. 69)
• Για όσους θέλουν να εξερευνήσουν τα της Πύδνας η εκδρομή στα στενά της Πέτρας είναι απαραίτητη, για να δουν τους τόπους όπου πολέμησε ο Αιμίλιος Παύλος εναντίον των Μακεδόνων. Όντως από αυτό το στενό ο Ρωμαίος Ύπατος κύκλωσε τους Μακεδόνες, αναγκάζοντας τον βασιλιά Περσέα να εγκατελείψει τις θέσεις του στον Ενιπέα ποταμό μπροστά από το Δίον και να υποχωρήσει προς την Πύδνα. Ενώ ο Ύπατος προσποιήθηκε προσβολή κατά των ισχυρών θέσεων που διέθεταν οι Μακεδόνες στον Ενιπέα, ένα σώμα ισχυρών λογάδων ανδρών που καθοδηγούνταν από δύο νέους και τολμηρούς αρχηγούς, τον Σκιπίωνα Νασικά και τον Φάβιο Μάξιμο, που εισήλθαν στην Περραιβία μέσα από την κοιλάδα των Τεμπών αφαίρεσε το Πύθιο από τα χέρια των Μακεδόνων, που έκλεινε τη δυτική είσοδο στο στενό της Πέτρας. Απροετοίμαστοι οι Μακεδόνες καταλήφθηκαν στη διάρκεια της νύχτας και μη δυνάμενοι να φέρουν αντίσταση υποχώρησαν άτακτα, οι δε Ρωμαίοι κατέβηκαν ήσυχα στην πεδιάδα της Κατερίνης. Το στενό της Πέτρας διήλθαν και άλλοι περιώνυμοι στρατηγοί της Ιστορίας, όπως ο Ξέρξης που εισέβαλε στην Θεσσαλία, ο Βρασίδας που εξόρμησε εναντίον της Χαλκιδικής, ο Αγησίλαος που επανέκαμψε από την Ασία και αργότερα ο Κάσσανδρος όταν εξεστράτευσε κατά της Ολυμπιάδας.
  (Isambert, σ. 74)
• Το αρχαίο Δίον βρισκόταν κάποτε στο μεσημβρινό όριο της Μακεδονίας. Φαίνεται ότι από τους πρωϊμότατους ελληνικούς χρόνους υπήρξε τόπος λατρείας του Δία και των Μουσών της Πιερίας. Η πόλη μνημονεύεται από τον Θουκυδίδη στα χρόνια του βασιλιά Περδίκα, κυρίως όμως θεμελιωτής αυτής θεωρούνταν ο διάδοχός του Αρχέλαος, ο οποίος τη διακόσμησε με δημόσια οικοδομήματα και καθιέρωσε εκεί τη δημόσια τέλεση της γιορτής των Ολυμπίων προς τιμή του Δία και των Μουσών. Αποπειράθηκε δε να προσελκύσει σ’ αυτήν τους Έλληνες και να εμπνεύσει στους Μακεδόνες, το αίσθημα της τέχνης, στο οποίο υπολείπονταν.Ο Φίλιππος Β’, ο νικητής της Ολύνθου γιόρτασε σ’ αυτήν πομπωδώς τον θρίαμβό του, ο δε Αλέξανδρος πριν πάει στην Περσία ήρθε εδώ για να τελέσει θυσία.
  Στην ίδια αυτή πόλη στη διάρκεια της Ρωμαιοκρατίας ιδρύθηκε ρωμαϊκή αποικία κια πήρε το όνομα Colonia Julia Diensis, ύστερα κατέστη έδρα επισκόπου και μνημονεύεται και στον Πευτιγγεριανό πίνακα. Ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος την συγκαταλέγει στις πόλεις της Μακεδονίας.
  Η δόξα της ανεύρεσης του Δίου στη Μαλαθρία ανήκει στον Λήκ, τη γνώμη του οποίου επικύρωσε και ο Heuzey.
  Η Μαλαθρία ή καλύτερα τα Καλύβια της Μαλαθρίας είναι μια φτωχική κωμόπολη, χτισμένη στον ποταμό Ποτόκι. Εκεί βρίσκονται περίπου 25 με 30 καλύβες ξύλινες και πλίνθινες, στις οποίες οι άνδρες κατοικούν καθ΄όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Οι γυναίκες στη διάρκεια του καλοκαιριού πηγαίνουν προς τα ορεινά, εξαιτίας των πυρετών. Μια ακόμα Μαλαθρία που θεμελιώθηκε από τον Αλή Πασά σήμερα είναι κατερειπωμένη και βρίσκεται σε απόσταση περίπου ενός τετάρτου της λεύγας προς τα ανατολικά.
  (Isambert, σ. 77-79)
• Από το μεγάλο φυσικό αμφιθέατρο κατευθύνεται προς τη στενή δίοδο, η οποία φέρει στο τμήμα του Αγίου Ηλία και στην κορυφή του. Κάθε χρόνο οι μοναχοί του Αγίου Διονυσίου, πηγαίνουν προς τον ομώνυμο φτωχό ναΐσκο, που βρίσκεται πάνω σ’ αυτό το βουνό, με σκοπό να τελέσουν σ’ αυτό το σημείο τη Θεία Λειτουργία, όπως και οι ιερείς του Δίου ανέβαιναν για να τελέσουν θυσία στο βωμό του θεού Δία, ο οποίος ενδεχομένως να βρισκόταν κάτω από το ίδιο σημείο. Η παραδοσιακή αυτή ιεροτελεστία μαρτυρεί ότι τόσο οι αρχαίοι, όσο και οι νέοι κάτοικοι απέδιδαν σπουδαία σημασία σ’ αυτή την κορυφή, με την αξιοσημείωτη θεά τόσο από τη μεριά της ξηράς, όσο και από τη μεριά της θάλασσας.
  (Isambert, σ. 82-83)
• Το αρχαίο Δίον βρισκόταν κάποτε στο μεσημβρινό όριο της Μακεδονίας. Φαίνεται ότι από τους πρωϊμότατους ελληνικούς χρόνους υπήρξε τόπος λατρείας του Δία και των Μουσών της Πιερίας.
  (Isambert, σ. 77-78)
• Η Μαλαθρία, το αρχαίο Δίον βρισκόταν κάποτε στο μεσημβρινό όριο της Μακεδονίας. Φαίνεται δε ότι από τους πρωϊμότατους ελληνικούς χρόνους υπήρξε τόπος λατρείας του Δία και των Μουσών της Πιερίας. Η πόλη μνημονεύεται από τον Θουκυδίδη στα χρόνια του βασιλιά Περδίκα, κυρίως όμως θεμελιωτής αυτής πρέπει να θεωρηθεί ο διάδοχός του Αρχέλαος, ο οποίος τη διακόσμησε με δημόσια οικοδομήματα και καθιέρωσε εκεί τη δημόσια τέλεση της γιορτής των Ολυμπίων προς τιμή του Δία και των Μουσών.Αποπειράθηκε δε να προσελκύσει σ’ αυτήν τους Έλληνες και να εμπνεύσει στους Μακεδόνες, το αίσθημα της τέχνης, στο οποίο υπολείπονταν.Ο Φίλιππος Β’, νικητής της Ολύνθου γιόρτασε σ’ αυτήν πομπωδώς τον θρίαμβό του ενώ ο Αλέξανδρος πριν πάει στην Περσία ήρθε εδώ για να τελέσει θυσία.
  Στην ίδια αυτή πόλη στη διάρκεια της Ρωμαιοκρατίας ιδρύθηκε ρωμαϊκή αποικία που πήρε το όνομα Colonia Julia Diensis, ύστερα κατέστη έδρα επισκόπου και μνημονεύεται και στον Πευτιγγεριανό πίνακα.Ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος την καταλέγει στις πόλεις της Μακεδονίας.
  Η ανεύρεση του Δίου στη Μαλαθρία έγινε από τον Λήκ, τη γνώμη του οποίου επικύρωσε και ο Heuzey.
  Η Μαλαθρία ή καλύτερα τα Καλύβια της Μαλαθρίας είναι μία φτωχική μικρή πόλη, χτισμένη γύρω από τον ποταμό Ποτόκι. Εκεί βρίσκονται περίπου 25 με 30 καλύβες ξύλινες και πλίνθινες, στις οποίες οι άνδρες κατοικούν καθ΄όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Οι γυναίκες στη διάρκεια του καλοκαιριού πηγαίνουν προς τα ορεινά, εξαιτίας των πυρετών. Μια ακόμα Μαλαθρία που θεμελιώθηκε από τον Αλή Πασά, σήμερα είναι κατερειπωμένη και βρίσκεται σε απόσταση περίπου ενός τετάρτου της λεύγας προς τα ανατολικά.
  (Isambert, σ. 77-79)

• Το Λιβήθριο ήταν τοποθετημένο, όπως προκύπτει από τις εμπορικές συναλλαγές που αναφέρει ο Λίβιος, ανάμεσα στο Δίον και την Ηράκλεια. Ο Παυσανίας παραθέτει μια παράδοση σύμφωνα με την οποία η πόλη καταστράφηκε, μαζί με όλους τους κατοίκους της, από τη πλημμύρα ενός χειμάρρου με το όνομα Συς (Sus). Μάλιστα την προηγούμενη ημέρα, μετά από ατύχημα, αποκαλύφθηκαν η τύμβος του Ορφέα, ο οποίος ήταν θαμμένος κοντά στο Λιμπέτριο. Αυτό το γεγονός ανάγκασε τους κατοίκους του Δίου να τα μεταφέρουν σε ένα σημείο 20 στάδια απόσταση από την πόλη προς την κατεύθυνση του Ολύμπου, όπου ανήγειραν μνημείο προς τιμήν του, αποτελούμενο από μια πέτρινη τεφροδόχο πάνω σε κίονα. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 422).
• Από τις τρεις πορείες που πραγματοποίησαν οι Ρωμαίοι πέρα από το Δίον, η πρώτη κατέληξε στον ποταμό Μίτις, η δεύτερη στον Agassae και η τρίτη στον Ascordus. Αυτά τα ονόματα δεν αναφέρονται σε καμία αρχαία πηγή, εκτός και αν το τελευταίο συμπίπτει με τον Άκερδο, ο οποίος συναντάται, όχι όμως ως ποταμός, στο Tabular Itinerary, στο οποίο και τοποθετείται σε απόσταση 12 οδοδεικτών από τη Βέροια, στο δρόμο από τη Λάρισσα μέσω των Τεμπών και του Δίου, διαδρομή η οποία δεν μπορεί να είναι πολύ διαφορετική από την πορεία του Μάρκιου. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 423).
• Η απόσταση ανάμεσα στο Δίον και τη Βέροια είναι 78 οδοδείκτες στον Πίνακα και λιγότερο από 36 Αγγλικά μίλια σε ευθεία. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 425).
• Σύμφωνα με τον Μελέτιο, η ετυμολογία του Πλαταμώνα προέρχεται από την “πλατεία μονή” ή ισόπεδο μοναστήρι, ως μια νύξη στη θέση (που κατέχει) στην πεδιάδα και εμφανίζεται από την άποψη η οποία προήλθε από τη Βυζαντινή ιστορία για να γίνει στα χρόνια της Ελληνικής Αυτοκρατορίας, ότι εμείς ανακαλύψαμε τώρα, ένα φρούριο. Αποτελείται από μερικά τούρκικα σπίτια, και έξω, δίπλα στο δρόμο, υπάρχει ένα ερειπωμένο χάνι. Μολονότι βρίσκεται σε μια καμπή της ακτής, είναι ένα περίβλεπτο σημείο, καθώς είναι το μοναδικό που υπερυψώνεται σε μια εκτεταμμένη ακτογραμμή. Ως μέρος έχει τη φήμη ενός σταθερού σημείου παροχής νερού όπου το γεγονός αυτό αφήνει λίγες αμφιβολίες ως προς την ταύτιση του με μια από τις δύο αρχαίες πόλεις, τις οποίες η ιστορία τοποθετεί σε αυτήν την ακτή ανάμεσα στο Δίον και τα σύνορα με τη Μαγνησία, δηλαδή την Ηράκλεια και τη Φίλα. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 404 – 405).
• Η Μαλάθρια είναι ένα τσιφλίκι που ιδρύθηκε από το Βελή πασά. Βρίσκεται στην πεδιάδα της Κατερίνης. Έλληνες εργάτες απεστάλησαν εδώ από τον ίδιο. Τη διοίκηση του τσιφλικιού ανέλαβε κάποιος από τους Αλβανούς του. (Leake, τόμ. III, σ.408).
• Τρεις σειρές από σπίτια απαρτίζουν το χωριό Μαλαθριάς, μόνο η μία όμως κατοικείται. Υπάρχει και μία εκκλησία. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.408-409).
• Σε χαμηλότερο επίπεδο 500 γιάρδων από το τσιφλίκι (Μαλαθριάς), από την ένωση των πηγών που υπάρχουν εκεί, σχηματίζεται χείμαρρος και ένα έλος. Η εκροή των νερών στη θάλασσα γίνεται από μια γέφυρα που ονομάζεται Μπαμπά Κιούπρεσι (Baba Kiupresi). Η γέφυρα βρίσκεται στην ευθεία από τον Πλαταμώνα στην Κατερίνη. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.409).
• Στο στόμιο του ποταμού (βρίσκεται κοντά στη γέφυρα του Μπαμπά-Κιούπρεσι), υπάρχει σκάλα για την προσάραξη των μικρών πλεούμενων, όταν ο καιρός το επιτρέπει. Σε αντίθετη περίπτωση τα πλοία προσδένονται στην παραλία. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.409).
• Στο τμήμα της πεδιάδας από το χωριό Μαλαθριάς έως τις πηγές, υπάρχουν τα ερείπια ενός σταδίου και ενός θεάτρου. Το μόνο που έχει διασωθεί από τα μνημεία αυτά είναι 2-3 ογκόλιθοι στην εξωτερική μεριά του θεάτρου, το οποίο κατά προσέγγιση είχε 250 πόδια διάμετρο. Το στάδιο φαίνεται να ήταν ίσο σε μήκος με τα άλλα στάδια της Ελλάδας. Σε χαμηλότερο επίπεδο από το θέατρο, στην άκρη του νερού, υπάρχουν τα θεμέλια ενός μεγάλου κτιρίου και ένας μονόλιθος, ο οποίος φαίνεται να ήταν τμήμα μεταξύ 2 άνισων πλατύσκαλων. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.409).
• Στην ίδια περιοχή βρέθηκε μια επιτύμβια στήλη, ενώ 500 γιάρδες νότια του θεάτρου, και σε ίση απόσταση από τη θάλασσα, υπάρχει ένας τύμβος. Στο σημείο αυτό τοποθετείται και το περίφημο Δίον. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.410).
• Το Δίον παρ όλο το μικρό μέγεθός του, ήταν πόλη μεγάλης στρατηγικής σημασίας, λόγω του αμυντικού παραθαλάσσιου αναχώματος στο νότιο τμήμα της πόλης, και μία από τις ηγέτιδες μακεδονικές πολιτείες. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.410).
• Κατά τη διάρκεια του Συμμαχικού πολέμου καταλήφθηκε και σχεδόν καταστράφηκε από τους Αιτωλούς, η πρωτεύουσα των οποίων πλήρωσε το χρέος της καταστροφής. Στους περσικούς πολέμους, όμως, η πόλη φαίνεται ότι είχε αποκτασταθεί πλήρως. Το Δίον, τότε, έγινε ρωμαική αποικία. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.410).
• Τα ερείπια που βρέθηκαν δίπλα στις πηγές πιθανόν ήταν αυτά του ναού του Ολυμπίου Διός. Για το λόγο αυτό και το όνομα της πόλης αποδίδεται στον πατέρα των θεών. Στο ναό του Δία γιορτάζονταν τα Ολύμπια, οι δημόσιοι αγώνες που καθιερώθηκαν από τον Αρχέλαο, προοδευτικό βασιλιά της Μακεδονίας. Το θέατρο και το στάδιο χρησίμευαν αναμφίβολα για τους εορτασμούς. Πιθανόν να αποτελούσαν μέρος του Ιερού, όπως συμβαίνει με την Ολυμπία, τη Νεμέα και τον Ισθμό. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σσ.410-411).
• Όσον αφορά την απόσταση που απέχει ο Όλυμπος από τη θάλασσα, παραθέτονται 2 απόψεις, αυτή του Λίβιου και του Παυσανία. Ο Λίβιος την υπολογίζει λίγο μεγαλύτερη από 1 μίλι, αλλά όπως προκύπτει από την ίδια του την περιγραφή της χωροδιάταξης, κάτι τέτοιο είναι λανθασμένο. Αντιθέτως, ο Παυσανίας φαίνεται να έχει πιο σωστή αντίληψη της απόστασης, σύμφωνα με την οποία προχωρώντας 20 στάδια από το Δίον προς το βουνό ορθωνόταν ένα μνημείο, το οποίο, όπως ισχυρίζεται και ο Δίαστος περιείχε τα οστά του Ορφέα. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σσ. 411-412).
• Ο Βάφηρος είναι ποτάμι στο Δίον της Πιερίας. Παρά το μικρό μέγεθός του, τον έχουν επισημάνει κατά καιρούς διάφοροι, όπως ο Λυκόφρονα, ο ποιητής Αρχίστρατος και ο Παυσανίας, ο οποίος τον ταυτίζει με τον ποταμό Ελικώνα. Αυτό το εξηγεί λέγοντας πως ο Ελικώνας, αφού έρεε 75 στάδια πάνω από την επιφάνεια της γης, είχε υπόγεια διαδρομή και κατά την επανεμφάνισή του γινόταν πλωτός με το όνομα Βάφηρος.(Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 412).
• Η περιοχή που είναι τοποθετημένο το Δίον παρουσιάζει υψηλή ξηρασία, λόγω του ότι ο βάλτος που υπάρχει εκεί απ’ ότι φαίνεται δεν αποξηράνθηκε ποτέ. Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με την μεγάλη εγγύτητα των απότομων πλαγιών του Ολύμπου, καθιστούν τη Μαλαθριά μέχρι και σήμερα περιοχή με υψηλούς δείκτες ξηρασίας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Επειδή οι αποδείξεις για την τοποθεσία του Δίον είναι πειστικές, αποφεύγονται τυχόν εικασίες για ταύτιση της περιοχής με το αρχάιο Λιβήθριο. Η ομοιότητά τους μάλλον οφείλεται στο ότι τα δύο ονόματα έχουν κοινή προέλευση από κάποια λέξη της αρχαίας Μακεδονικής γλώσσας. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σσ. 412-413).
• Τίποτα δεν μπορεί να δείξει πιο έντονα την σημασία του περάσματος του Πυθίου και της Πέτρας όπως είναι οι πολλές περιπτώσεις που παρατηρούνται σε σχέση με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των αρχαίων. Ο Ξέρξης έστειλε την υποδοχή του στην Περραιβία αφού στρατοπέδευσε με το ένα τρίτο του στρατεύματός του στην Πιερία προετοιμάζοντας τον δρόμο. Ο Βρασίδας μετά την γρήγορη πορεία του στην Θεσσαλία και την Περραιβία , στο όγδοο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου, πέρασε από το ίδιο πέρασμα στο Δίον. Ο Αγησίλαος, επιστρέφοντας στην Ελλάδα από την Μικρά Ασία, το έτος 394 π. Χ., μπήκε στη Θεσσαλία από τη Μακεδονία, από το ίδιο πέρασμα. Ο Κάσσανδρος, το 316 π.Χ., διέσχισε τον ίδιο δρόμο προχωρώντας από την Πελοπόννησο προς την Ολυμπιάδα στην Πύδνα. Και τέλος, προμήθευσε στον Αιμίλιο Παύλο, το έτος 168 π.Χ., τα μέσα για να εξαναγκάσει τον Περσέα να υποχωρήσει από την παγιωμένη του θέση στον Ενιπέα, μόλις πληροφορήθηκε ότι ο Σκιπίων Νασίκας ανέτρεψε την μακεδονική φρουρά στην Πέτρα, και κατέβηκε στις πεδιάδες στα μετόπισθεν της θέσης του βασιλιά στον Ενιπέα. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.342-343).
• Η Κατερίνη πλησιάζει πολύ, ακουστικά, το όνομα Hatera, η οποία τοποθετείται στον Πίνακα, ανάμεσα στο Δίον και τη Βέροια. Η ταύτιση των δύο είναι πολύ πιθανή. Το γεγονός οτι ο Λίβιος δεν αναφέρει την Χατέρα, μολονότι βρίσκεται πάνω ή πολύ κοντά στη διαδρομή του Μάρκιου, εξηγείται από τη χρονική διαφορά ανάμεσα στο Itinerary και τον Περσικό πόλεμο, όταν η Χατέρα ήταν ίσως ασήμαντη ή δεν είχε ιδρυθεί. Ασφαλώς μπορεί να ισχυριστεί κάποιος οτι το διάστημα ανάμεσα στο Δίον και την Χατέρα στον Πίνακα είναι μεγαλύτερο από την πραγματική απόσταση ανάμεσα στα Μαλαθριά και την Κατερίνη. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 424-425).
• Η εκροή των νερών του χειμάρρου, που βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από το τσιφλίκι της Μαλάθριας, γίνεται από τη γέφυρα του Μπαμπά-Κιοπρουσού.(Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 409)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

• Περιοχή στην οποία υπάρχουν καλύβες και μεγάλος αριθμός πηγών με ιδιαιτέρως γραφικά περίχωρα λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους. Οι πλαγιές αρχίζουν να ανεβαίνουν προς το βουνό ενώ υπάρχουν αμέτρητα δέντρα, κυρίως βελανιδιές, τα οποία είναι στολισμένα με κληματίδες και άγριο κισσό. (Tozer,τομ.ΙΙ,σ. 6 )
• Τα ερείπια της πόλης αυτής βρίσκονται κοντά στη Μελαθρία, και είναι διασκορπισμένα σε μία μεγάλη έκταση στο έδαφος, όμως λίγα είναι ανιχνεύσιμα.
  Εδώ και εκεί μπορεί κανείς να δει μια λευκή μαρμάρινη κολόνα και μερικούς τετράγωνους ογκόλιθους,σειρές από αναχώματα και τμήματα των αρχαίων τειχών• σε ένα σημείο το σχήμα του εδάφους σχηματίζει ένα φαρδύ αυλάκι με ημικυκλικό τελείωμα, το οποίο φαίνεται να δείχνει τη θέση ενός σταδίου. Το θέατρο, παρόλο που είναι καλυμμένο με δέντρα φαίνεται αρκετά καθαρά, από το υψηλό ανάχωμα το οποίο χτίστηκε για να υποστηρίξει τις θέσεις• στρέφεται στα βορειοανατολικά και έχει σημαντικό μέγεθος με τη σκηνή να μην είναι μικρότερη από 150 πόδια σε μήκος. (Tozer,τομ.ΙΙ,σ. 6-7 )

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.