Δράμα

Παλαιό Όνομα : Διράμα

Δήμος : Δράμας

Η Δράμα είναι ένα μέρος όπου οι ταξιδιώτες προς την Καβάλα πρέπει να περάσουν τη νύχτα.(Abbot,σ.278)
Η Δράμα είναι το κέντρο μίας από τις μεγάλες περιοχές καλλιέργειας καπνού στη Τουρκία και οφείλει την σημασία της στις φυτείες καπνού που την περιβάλλουν. Η πόλη βρίσκεται στον πρόποδα της υψηλής βουνίσιας κορυφογραμμής (Boz Dag), και βρέχεται από ένα ταχύ ρεύμα, ένα παραπόταμο του Αγκνίστα (αρχαίος Αγνίτας) ο οποίος αναβλύζει από αυτά τα βουνά, κυλά προς τα δυτικά και σταδιακά αναπτύσσεται σε ένα σεβαστό, μεσαίας τάξης ποτάμι, που καταλήγει στη λίμνη Ταχίνο. Με εξαίρεση του λίγους Ευρωπαίους και μία παροικία μερικών εκατόν τριάντα Ελληνικών οικογενειών, ο υπόλοιπος πληθυσμός είναι κυρίως Μωαμεθανικός.(Abbot,σ.278)
Ο φανατισμός και η αγριότητα των Τούρκων της Δράμας και η γειτνίαση είναι παροιμιώδης και έρχεται σε αντίθεση με τη συμπεριφορά των Μωαμεθανών κοντά στη Νίγκριτα, οι οποίοι πάντα περιμένοντας τον Μοαντζίρη (Mooadjirs), ζούνε σε ειρήνη με τους Χριστιανούς. Σε άλλες περιοχές πάλι, όπως εκείνη της Γκρεμίας (Gremia), κοντά στη Γαλάτιστα στην Χερσόνησο της Χαλκιδικής, οι Μωαμεθανοί μεταφέρουν την ερασμιότητά τους σε ένα υψηλότερο επίπεδο. Όλοι οι ξένοι στα μάτια αυτών των ευγενών είναι δίκαιοι και πρόθυμα θεμιτοί. Αν και απολαμβάνουν μια δύσκολα αποκτημένη φήμη για αγριότητα, αυτοί ποτέ δεν παρενοχλούν τους Χριστιανούς γείτονές τους. Από την άλλη, αν άλλοι Μωαμεθανοί τους επιτεθούν γίνεται και δική τους υπόθεση. Αυτή η συμμαχία είναι βασισμένη στην αρχή «πουλιά ενός φτερού», για τους Χριστιανούς επίσης φείδονται κανενός εκτός από τους κοντινούς γείτονές τους.
Οι δύο κοινότητες ανταλλάσουν φιλικές επισκέψεις στις σεβαστές γιορτές, όπως το Πάσχα και το Μπαϊράμι, κάνουν τα έργα τους τις ιερές μέρες, και γενικά ζουν μαζί όπως αρμόζει στα μέλη μιας ανίερης αδελφότητας.(Abbot,σ.281)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Στα αριστερά του Νευροκοπίου, προς τα βορειοδυτικά, βρίσκεται ένα άλλο βουνό που ονομάζεται Δράμα.
Η Δράμα αναφέρεται, όχι ως βουνό, αλλά ως το όνομα της πόλης, στην παράξενη «Ιστορία της Κωνσταντινούπολης», που γράφτηκε στα τέλη του 12ου και στις αρχές του 13ου αιώνα, από τον Geoffroy de Ville-Hardouin, ο οποίος την τοποθετεί στην κοιλάδα των Φιλίππων, που αποκαλείται έτσι από την πόλη, και η οποία σύμφωνα με το «Οδοιπορικό της Ιερουσαλήμ» απείχε 10 μίλια από τη Νεάπολη (Καβάλα). (Clarke,σ. 409)

Η πόλη είναι χτισμένη στους πρόποδες ενός λόφου σε ένα μεγάλο πλάτωμα. Κάτω από την πόλη τρέχουν νερά που τα εκμεταλλεύονται οι κάτοικοι για τη βαφή υφασμάτων και τα βυρσοδεψεία. Τα νερά αυτά καταλήγουν σε ορυζώνες που ανήκουν στην ιδιοκτησία του Μωχάμεντ μπέη. (Cousinery, τομ. ΙΙ, σ. 6)

Στη Δράμα είχαν φτάσει Βρετανοί αξιωματικοί με σκοπό να βοηθήσουν στην αναμόρφωση της τουρκικής χωροφυλακής και να επέμβουν στις διενέξεις μεταξύ Τούρκων και Χριστιανών. Η Δράμα είναι το κέντρο της Βρετανικής σφαίρας επιρροής-είναι η λιγότερο σημαντική διότι είναι το πιο ήσυχο μέρος της ανήσυχης Μακεδονίας.Οι Σέρρες είναι το κέντρο της Γαλλικής σφαίρας επιρροής, η Θεσσαλονίκη της Ρωσικής ,το Μοναστήρι της Ιταλικής και τα Σκόπια της Αυστριακής.Οι Χριστιανοί της περιοχής της Δράμας αντιμετώπιζαν ευνοϊκά τους Βρετανούς λόγω του ότι η Βρετανία υπεράσπιζε τη Χριστιανοσύνη και θεωρούσαν πως είναι μια φιλική χώρα.Οι Τούρκοι εκτιμούσαν τους Βρετανούς ,γιατί τους φέρονταν σαν ίσο προς ίσο. (Frazer,σ. 160)
Οι Βρετανοί αξιωματικοί έκαναν καλή δουλειά στην περιοχή γύρω από τη Δράμα όπου έχοντας υπό τον έλεγχο τους την τουρκική χωροφυλακή κατόρθωσαν να φέρουν ηρεμία σε περιοχές που μαστίζονταν από ληστές και να διευθετήσουν τις διαφορές αντιπάλων εθνοτικών ομάδων και ανέφεραν πάντοτε με προσοχή στον Πρόξενο της Κων/πολης τα όσα συνέβαιναν στην περιοχή. (Frazer,σ. 161-162)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Οι κυριότερες εστίες των Γιουρούκων είναι στις περιφέρειες της Γκιουμουρτζίνας, της Δράμας, του Νευροκοπίου, των Σερρών, της Στρούμιτζα, του Ραδοβισίου, του Τίκφες και του Καραντάγ.(Leake, τομ.ΙΙΙ, σ. 175)
Το Νεοχώρι, όπως υποδεικνύει η λέξη, είναι νεότερος οικισμός. Κατοικείται από σαράντα Ελληνικές οικογένειες και εντάσσεται στην περιοχή της Ζίχνης, μια πόλη τοποθετημένη ανάμεσα στη Δράμα και τις Σέρρες, στους πρόποδες του μεγάλου βουνού που συνορεύει με τη Στρυμωνική πεδιάδα προς τα βόρεια. (Leake, τομ.ΙΙΙ, σ. 184)
Η Θρακική πύλη πιθανότατα άνοιγε προς την κατεύθυνση της σημερινής διαδρομής για τη Δράμα, στα μέρη της πεδιάδας ανατολικά της Στρυμωνικής λίμνης και βρισκόταν, κατά συνέπεια, στη βορειοανατολική πλευρά της αρχαίας τοποθεσίας, ακριβώς στο ξεκίνημα της κατηφόρας προς τη λίμνη.(Leake, τομ.ΙΙΙ, σ. 194)
Δεν θα συναντούσα καμία δυσκολία στην Αμφίπολη αν πήγαινα εκεί από τις Σέρρες με ένα γράμμα από τον Ιμπραήμ Μπέη, του οποίου η εξουσία δεν αμφισβητείται ούτε στη Ζίχνη ούτε στη Δράμα και χρησιμεύει ώστε να κρατάει σε κάποια τάξη τους άγριους οπλαρχηγούς γύρω από αυτόν, οι οποίοι δε χάνουν ευκαιρία να ασκήσουν την πιο άγρια καταπίεση στους Χριστιανούς υποτελείς.(Leake, τομ. III, σ. 199)
Οι κυριότεροι δρόμοι οι οποίοι ξεκινούν από τις Σέρρες, πέρα από αυτόν των Ορφανών, από τον οποίο ήρθα, είναι: 1. Προς Καβάλα από τη Ζίχνη και τη Δράμα. 2. Προς Νευροκόπι, κατ’ ευθείαν κατά μήκος της μεγάλης οροσειράς, η οποία εκτείνεται προς τα βόρεια από τις Σέρρες στο Μελένικο και το Νευροκόπι και στα ανατολικά προς τη Δράμα. Ωστόσο, η περιστροφική διαδρομή προς το Νευροκόπι προτιμάται, ιδίως το χειμώνα, περνώντας από τη Ζίχνη και ακολουθώντας τη διαδρομή από τη Δράμα προς το Νευροκόπι.(Leake, τομ.ΙΙΙ, σ. 207)
Ο Αππιανός, ωστόσο, περιγράφει τους Φιλίππους και τη θέση στην οποία ο Κάσσιος και ο Βρούτος στρατοπέδευσαν. Η πόλη, περιγράφει ο Αππιανός, ονομαζόταν Δάτος πριν την εποχή του Φιλίππου, και πρωιμότερα Κρηνίδες, από τις πολυάριθμες πηγές κοντά στην περιοιχή που σχημάτιζαν ποτάμι και έλος. Βρισκόταν σε μια απότομη πλαγιά, οριοθετημένη στα βόρεια από τα δάση από τα οποία πέρασε ο στρατός του Κάσσιου, στα νότια από ένα έλος, πέρα από το οποίο ήταν η θάλασσα, στα ανατολικά από τα περάσματα των Σαπαίων και των Κορπιλλών και στα δυτικά από τις μεγάλες πεδιάδες του Μύρκινου. (Leake, τομ.ΙΙΙ, σ. 216)
Τα Σκόπια σπάνια ετίθεντο υπό τον πλήρη έλεγχο της Κωνσταντινούπολης. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μιχαήλ Παλαιολόγου , οι Σέρβοι τα απέσπασαν από την αυτοκρατορία και έτσι τα Σκόπια έγιναν η έδρα του Κράλη. Εδώ ο Νικηφόρος Γρηγοράς συνάντησε στο παλάτι του τον άρχοντα των Τριβαλλών, του οποίου ο διάδοχος το 1342 πρόσφερε προστασία και φιλοξενία στον Ιωάννη Καντακουζηνό όταν αποσύρθηκε πριν τον Απόκαυκο. Με τη συνθήκη που συνάφθηκε ανάμεσα στον Καντακουζηνό και στο βασιλιά της Σερβίας, ο τελευταίος απέκτησε μια προσωρινή εξουσία σε ένα μεγάλο τμήμα της Μακεδονίας, ενώ οι Ρωμαίοι, όπως αυτοαποκαλούνταν, του έδωσαν τη Ζίχνη, τις Φέρρες , το Μελένικο, τη Στρούμιτσα και την Καστοριά και κράτησαν τα Σέρβια, τη Βέροια, την Έδεσσα, το Γυναικόκαστρο, τη Μυγδονία και τις πόλεις στο Στρυμόνα, καθώς και την περιφέρεια των Σερρών και τα όρη του Ταντεσσάνου,του Οστρόβου και τα Σέρβια. (Leake, τομ.ΙΙΙ, σσ. 478-479)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.