Ποταμός Στρυμώνας

Παλαιό Όνομα : Καρά Σου

Bistriza: Παραπόταμος του Στρούμα.(Abbot,σ.111)
Στρουμνιτζά: Τρίτος παραπόταμος, ο οποίος ρέει στο Στρούμα από τα δυτικά, περνώντας μέσα από ένα βάλτο και μπαίνει μέσα σε ένα τσιφλίκι.(Abbot,σ.153)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Ο ποταμός θεωρείται το φυσικό σύνορο μεταξύ της Μακεδονίας και της Θράκης. Ο ποταμός βρίσκεται σε απόσταση τεσσάρων ωρών από τη συνοριογραμμή μεταξύ Μακεδονίας-Θράκης και ήταν το αρχαίο σύνορο μεταξύ των δύο περιοχών. (Clarke,σ. 387)

Ο Στρυμώνας, ο Εριγών και ο Νέστος ονομάστηκαν από τους Τούρκους Καρά-σου που σημαίνει μαύρο νερό. Οι Βούλγαροι που κατοικούν κοντά στις όχθες του Στρυμώνα ονομάζουν το ποτάμι «Στρούμα». Η συγγένεια των λέξεων είναι φανερή. Ο συγγραφέας Αντίγονος Καρύστιος κάνει λόγο για ένα ποτάμι με το όνομα Πόντος που βρίσκεται κοντά στη χώρα των Αγριάνων. (Cousinery,τομ.Ι,σ. 208)
Παλαιότεροι γεωγράφοι αναφέρουν ότι ο ποταμός Πόντος βρισκόταν στη θέση του Στρυμόνα. Ωστόσο, ο Πόντος πηγάζει από τα βουνά που βρίσκονται γύρω από την πόλη των Σερρών, ενώ ο Στρυμόνας έχει τις πηγές του περίπου σαράντα λεύγες βορειότερα. (Cousinery, τομ.Ι, σ. 204)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Σ’ αυτήν την παραλία δεν παραμένει τίποτα άλλο εκτός από ένα όρμο απόβασης προς τα δυτικά των εκβολών του Στρυμώνα, όπου υπάρχει τελωνειακός σταθμός και αποθήκη επί της παραλίας. Εδώ παραδίπλα βρισκόταν το αρχαίο λιμάνι της Αμφίπολης, η Ηιών. Αυτή η θέση κείται περίπου στα ερείπια του βυζαντινού φρουρίου, το οποίο ήδη στα χρόνια του περιηγητή Βελωνίου είχε καταστραφεί, και αποκαλούταν Χρυσόπολη.(Isambert, σ.23)

Η Παιονία εκτεινόταν από τους Δενθηλήτες και Μαίδους της Θράκης έως τους Δάρδανους, Πενέστες και Δασσαρέτες της Ιλλυρίας, συμπεριλαμβανομένων και των διαφόρων φυλών που κατοικούσαν στην άνω κοιλάδα του Εριγώνος, του Αξιού, του Στρυμώνος, και του Αγγίτη ποταμού μαζί δε και με την περιοχή των Σερρών .(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.306)
Η τούρκικη ονομασία του ποταμού είναι Karasú, δηλαδή μαύρα νερά. Εξ αιτίας όμως της φτωχής, σε γεωγραφικούς όρους, τούρκικης γλώσσας με τον ίδιο όρο αναφέρονταν στους ποταμούς Αξιό και Νέστο. (Leake, τομ.ΙΙΙ, σ.267-268)
Ο Ηρόδοτος στην περιγραφή της πορείας του στρατού του Ξέρξη από την εκβολή του Στρυμώνα στην Άκανθο, δηλώνει, ότι αφού πέρασε την Άργιλο και άφησε τον κόλπο του Ποσιδείου στα αριστερά, διάβηκε την πεδιάδα η οποία ονομάζεται Συλεύς, και μετά αφού πέρασε τα Στάγειρα έφθασε στην Άκανθο. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.168)
Καθώς πλησιάζουμε τον Στρυμώνα οι λόφοι είναι πολύ χαμηλότεροι. Αντί να καλύπτονται με δέντρα, όπως πριν, καλλιεργούνται μερικώς και απολήγουν σε μια πεδιάδα, η οποία, προς τις εκβολές του ποταμού, είναι αμμώδης και διακόπτεται από βάλτους. Σε μια ώρα και σαράντα λεπτά φθάνουμε στο Tjai-agsi, ή τις εκβολές του ποταμού Στρυμώνα, όπως οι Τούρκοι ονομάζουν το πορθμείο του Στρυμώνα, μολονότι βρίσκεται ένα τέταρτο του μιλίου από τη θάλασσα. Ο ποταμός έχει περίπου 180 γιάρδες πλάτος. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.172)
Έχω ήδη υπογραμμίσει ότι τα Κερδύλια ήταν, ολοφάνερα, το βουνό το οποίο ανυψώνεται από τη δεξιά όχθη του Στρυμόνα, ακριβώς απέναντι από το λόφο της Αμφίπολης.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ. 194)
Αφού έπεισε τους κατοίκους της Ακάνθου και των Σταγείρων να αποσκιρτήσουν από την Αθηναϊκή συμμαχία, προέλασε με όλες τις δυνάμεις που μπόρεσε να συγκεντρώσει από τους συμμάχους του, μια νύχτα που χιόνιζε, από το Βρωμίσκο στην Άργιλο, απ’ όπου, υπό την καθοδήγηση των Αργιλίων, προχώρησε πριν το ξημέρωμα στη γέφυρα του Στρυμόνα, η οποία ήταν ελαφρά φρουρούμενη, και αφού την κατέλαβε πέρασαν στην κατοχή του όλα τα περιουσιακά στοιχεία των Αμφιπολιτών, όσα δεν βρίσκονταν εντός της πόλης. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ. 195)
Τον καιρό του Βρασίδα η γέφυρα του Στρυμώνα πιθανόν ήταν στην ίδια θέση όπως σήμερα, οι ίδιες αιτίες τείνουν, διαχρονικά, να αναδεικνύουν αυτή τη θέση ως τη πιο βολική λαμβάνοντας υπόψην τις εξωτερικές επαφές με αυτούς που κατοικούν στο λόφο της Αμφίπολης καί επιπρόσθετα ήταν ακριβώς απέναντι από το κέντρο της αρχαίας πόλης. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ. 196)
Ολόκληρη η βόρεια πλευρά του λόφου, εκεί που βρίσκεται το σημερινό χωριό, περικλειόταν,πιθανόν, με ένα τείχος, το οποίο απέληγε στη λίμνη και συμπεριλάμβανε εντός του τη γέφυρα του Στρυμώνα.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ. 197)
Πέραν του Στρυμώνος, ο Angitas συμβάλει στην πλημμύρα όπως και ορισμένα άλλα μικρά ποτάμια και από τις δύο πλευρές των βουνών.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ. 199)
Η κάτω στρυμωνική κοιλάδα, η οποία εκτείνεται από το Δεμιρισσάρ ως τον Άνγκιστα (Anghista) και την τοποθεσία της Αμφίπολης, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες μακεδονικές πεδιάδες. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ. 201)
Η Γαληψός πρέπει να καταλάμβανε την ίδια τοποθεσία που αργότερα ονομάστηκε Psyscella, μια διάκριση που απαιτείται , επειδή υπήρχε άλλη μία τοποθεσία με την ονομασία Γαληψός, όχι σε μεγάλη απόσταση, στην παραλία ανατολικά του Στρυμώνα.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.155)
Αν και ο Στέφανος Βυζάντιος διακρίνει το Σίρις, εκ του οποίου πήραν το Σιροπαίονες, από τις Σέρρες, ήταν σίγουρα το ίδιο μέρος. Επίσης το ότι οι Σιροπαίονες κατοικούσαν στις όχθες του Στρυμώνα είναι ξεκάθαρο από τον Ηρόδοτο, καθώς και ότι δεν διέμεναν επάνω από το δερβένι του Δεμιρισσάρ. Τούτο εξάγεται από το ίδιο το έργο του Ηροδότου, όταν δηλώνει ότι ο Ξέρξης άφησε ένα μέρος των ασθενών του στρατεύματος του στο Σίρις κατά την επιστροφή του στον Ελλήσποντο. Ως εκ τούτου συμπεραίνουμε ότι δεν νοείται να είχε επιλεγεί ένα μέρος για αυτό το συγκεκριμένο σκοπό, σε τόσο μεγάλη απόσταση από την κεντρική πορεία του στρατού του όπως θα ήταν κάθε σημείο πάνω από τα στενά του Δεμιρισσάρ. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 209)
Συνεπώς οι Οδομάντες πιθανόν κατείχαν το μεγάλο βουνό που εκτείνεται από τη βορειοανατολική πλευρά της πεδιάδας του Στρυμώνα περίπου από το Μελένικο και το Δεμίρ Ισσάρ σχεδόν μέχρι το Παγγαίο. Η γειτνίαση στο τελευταίο αποδίδεται πιθανόν στο γεγονός ότι ήταν μία από τις τρεις φυλές που δούλευαν στα ορυχεία του βουνού. Οι άλλες δύο ήταν οι Πιερείς και οι Σάτρες, από τους οποίους οι πρώτοι διέμεναν στη νότια πλευρά του βουνού και οι δεύτεροι στην ανατολική πλευρά του. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 210)
Ήταν πολύ φυσικό ότι ο Μεγάβυζος θα έπρεπε να καταστείλει τους Σιροπαίονες που κατείχαν το πιο γόνιμο και εκτεθειμένο μέρος της πεδιάδας του Στρυμώνα, ενώ οι Οδομάντες, που ήταν ασφαλείς σε μία υψηλότερη θέση, και ακόμα περισσότερο οι Αγριανοί, που κατοικούσαν στις πηγές του Στρυμώνα, ήταν σε θέση να τον αποφύγουν ή να του αντισταθούν. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 210)
Ο Αρριανός καταδεικνύει ξεκάθαρα ότι ο Όρβηλος ήταν το μεγάλο βουνό, το οποίο ξεκινώντας από την πεδιάδα του Στρυμώνα και τη λίμνη εκτείνεται προς τις πηγές του Στρυμώνα, όπου ενώνεται με την κορυφή που ονομάζεται Scomius, από την οποία πήγαζε το ποτάμι. Σύμφωνα με την περιγραφή της εκστρατείας του Αλεξάνδρου του Μέγα ενάντια των Τριβαλλών , ο Αρριανός επισημαίνει ότι ο Αλέξανδρος οδεύοντας από την Αμφίπολη προς το Νέστο είχε στα αριστερά του τους Φιλίππους και το όρος Όρβηλος. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ. 211)
Στις παράκτιες πεδιάδες ο Κάσσιος και ο Βρούτος οδήγησαν το στρατό τους αφού διέσχισαν τον Αίνο, το Δορίσκο και τα εγκαταλελειμμένα Στενά των Κορπιλών. Αλλά απέτυχαν να προχωρήσουν περισσότερο επειδή τα Στενά των Σαπαίων, τα οποία χώριζαν τις πεδιάδες των Αβδήρων και του ποταμού Νέστου από αυτά των Φιλίππων και του Στρυμώνα, βρίσκονταν ακόμα στα χέρια του εχθρού.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ. 215)
Ο Αππιανός, ωστόσο, περιγράφει τους Φιλίππους και τη θέση στην οποία ο Κάσσιος και ο Βρούτος στρατοπέδευσαν. Η πόλη, περιγράφει ο Αππιανός, ονομαζόταν Δάτον πριν την εποχή του Φιλίππου, και πρωιμότερα Κρηνίδες, από τις πολυάριθμες πηγές κοντά στην τοποθεσία, που σχημάτιζαν ποτάμι και έλος. Βρισκόταν σε μια απότομη πλαγιά, οριοθετημένη στα βόρεια από τα δάση από τα οποία πέρασε ο στρατός του Κάσσιου, στα νότια από ένα έλος, πέρα από το οποίο ήταν η θάλασσα, στα ανατολικά από τα περάσματα των Σαπαίων και των Κορπιλών και στα δυτικά από τις μεγάλες πεδιάδες του Μύρκινου. Ο Δραβίσκος και ο Στρυμώνας τα οποία ήταν 350 στάδια σε μήκος.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ. 216)
Είναι αξιοσημείωτο ότι η κατάληξη της λέξης Τζέρπιστα, όπως και αυτή της Πράβιστα και Άνγκιστα μοιάζει με αυτή στην οποία οι αρχαίοι Μακεδόνες κυρίως επέδρασαν. Θεωρώ ότι το Ζερβοχώρι είναι η τοποθεσία της Ηράκλεια Σιντικής για τους ακόλουθους λόγους.1) Η Ηράκλεια βρισκόταν κοντά στον Στρυμόνα, ξεχωρίζοντας από άλλες πόλεις της ίδιας ονομασίας, ως Ηράκλεια Στρυμόνος.2) Η Σινιτική βρισκόταν στα δεξιά του Στρυμόνα, ενώ ο Λίβιος μας ενημερώνει ότι όταν η Μακεδονία ήταν χωρισμένη σε τέσσερις επαρχίες με την ρωμαϊκή κατάκτηση, η Σιντική ήταν συνδυασμένη με τη Βισαλτία στην πρώτη Μακεδονία, της οποίας η πρωτεύουσα ήταν η Αμφίπολις καθώς όλα τα υπόλοιπα τμήματα της χώρας ανάμεσα στον Στρυμόνα και στον Αξιό είχαν αποδοθεί στην δεύτερη Μακεδονία , της οποίας η πρωτεύουσα ήταν η Θεσσαλονίκη.3) Η θέση του Ζερβοχωρίου ταιριάζει με αυτή την οποία το Συνοπτικό Οδοιπορικό αποδίδει στην Ηράκλεια αναφορικά με τους Φιλίππους καθώς υποδηλώνεται σε δυο διαφορετικούς ρωμαϊκούς δρόμους από τη μια πόλη στην άλλη. Και οι δύο δρόμοι ήταν σε μικρή σχετικά απόσταση μεταξύ των Φιλίππων και του Ζερβοχωρίου. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.226-227)
Η Ευπορία ονομάστηκε έτσι από τον Πτολεμαίο ανάμεσα στις πόλεις της Βισαλτίας μαζί με την Όσσα και την Άργιλο και πιθανώς ο ποταμός που συναντά τον Στρυμόνα κάτω από τη γέφυρα του Νεοχωρίου ή της Αμφίπολης είναι η αρχαία Βισαλτία.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.228)
Η Βέργα τοποθετείται κατά τον Πτολεμαίο, στα σύνορα της Ηδωνία και κοντά στους Οδομάντες, οι οποίοι, εκείνη την εποχή, κατείχαν τις Σέρρες και τη Σκοτούσσα. Επίσης φαίνεται ότι η Βέργα ήταν κοντά στην ακτή της λίμνης του Στρυμόνα, κοντά στο σύγχρονο Ταχυνό. Το οποίο ο Σκύμνος το περιγράφει να κείτεται στο στόμιο του Στρυμόνα. Εάν το Ζερβοχώρι ήταν η τοποθεσία της Ηράκλειας Σιντικής είναι πιθανό ότι μια σημαντική περιφέρεια στα βόρεια αυτής της τοποθεσίας και στα δεξιά του Στρυμόνα να περιλαμβανόταν στην Σιντική και ακολούθως και η Νιγρίτα να ήταν είτε η Τρίστολος είτε η Παρθικόπολη, καθώς αυτές είναι οι δυό πόλεις, εκτός της Ηράκλειας που ο Πτολεμαίος αποδίδει στην Σιντική.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.229)
Η εξουσία του Σιτάλκη εκτεινόταν από τις ακτές του Ευξείνου και της Προποντίδας μέχρι τα σύνορα με τη Μακεδονία, όπου ακόμη και οι Παιονικές φυλές, στα αριστερά του Στρυμώνα ήταν υποτελείς σε αυτόν. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.443)
Εντούτοις, είναι σαφές ότι οι Μαίδοι δεν κατείχαν μεγάλη έκταση γης στα νότια της πορείας του Σιτάλκη. Ο λόγος είναι ότι το έδαφος, το οποίο περικλείεται στα βόρεια από αυτή τη γραμμή, στα νότια από την κορυφογραμμή του βουνού Χορτιάτη, στα ανατολικά από την πεδιάδα του Στρυμόνα και στα δυτικά από αυτή του Αξιού ισούται περίπου με ένα τετράγωνο το οποίο έχει πλευρά σαράντα γεωγραφικών μιλίων. Σε αυτό το χώρο πρέπει να τοποθετήσουμε τη Μυγδονία, την Κρηστωνία, τον Ανθεμούντα και τη Βισαλτία. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ. 448)
Από τις φυλές στο θρακικό σύνορο της Παιονίας, που υπάγονταν στην Μακεδονία, επί της βασιλείας του Φιλίππου, γιου του Αμύντα, υπάρχουν λόγοι για να πιστέψω ότι οι Οδομάντες κατείχαν ολόκληρο το όρος Όρβηλος πάνω από τα Στενά του Στρυμόνα κοντά στο σύγχρονο Δεμιρισσάρ που μαζί και με τη Ζίχνη, εγκλείονται στο όρος Παγγαίο. Η βορειο-δυτική πλευρά τους βρίσκεται στα δεξιά του Σιτάλκη, καθώς διασχίζει το όρος Κερκίνη. Η γενική τους κατάσταση συμφωνεί με την περιγραφή του Θουκυδίδη, σύμφωνα με τον οποίο κατοίκησαν πάνω από τα βόρεια του Στρυμόνα. Προς τα βόρεια του Κάτω Στρυμόνα ο ποταμός έχει μια ανατολική πορεία που δικαιολογεί την έκφραση του ιστορικού. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.465)
Ανάμεσα στο Μελένικο και στο Πετρίτσι, πάνω από το Δεμίρ Ισσάρ και τα στρυμωνικά στενά, ο κύριος παραπόταμος του Στρούμα ή Στρυμόνα, συνδέεται με έναν άλλο παραπόταμο τον Στρούμιτζα, πάνω από τον οποίο βρίσκεται μια πόλη με το ίδιο όνομα, μιας μέρας ταξίδι πάνω από το Πετρίτσι, στο δρόμο από Σέρρες προς Βελεσά. Η τοποθεσία του Στρούμιτζα είχε προσαρμοστεί να είναι το κυρίως οχυρό τέτοιων σκληραγωγημένων φυλών, των οποίων η δύναμη είχε δοκιμαστεί από τον Νικηφόρο Γρηγορά, όταν είχε σταλθεί το 1326 στα Σκόπια σε αποστολή στον βασιλιά της Σερβίας από τον βασιλιά Ανδρόνικο τον πρεσβύτερο. Διηγείται ότι, αφού ταξίδεψε μισή νύχτα και μια μέρα από τον Στρυμόνα, έφτασε στον Στρούμιτζα, ένα τόσο ψηλό φρούριο, όπου οι άνδρες στα τείχη έμοιαζαν από την κοιλάδα σαν πουλιά. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.465-466)
Ο Πτολεμαίος, στην χωροθέτηση του Αιστραίον, Δόβηρος και του Αστραίου, υποδεικνύει ότι δεν είχαν μεγάλη απόσταση το ένα μέρος από το άλλο. Κάτι που αληθεύει με την προϋπόθεση ότι το Αστραίο ή Αιστραίο ήταν στον Στρούμιτζα, και η Δόβηρος κοντά στην Δοϊράνη. Στρυμόνας, Στρούμα, Αστραίο, και Στρούμιτζα μοιάζουν να είναι όλα διαλεκτικές τροποποιήσεις κάποιας γνήσιας μακεδονικής λέξης, που πιθανότατα σημαίνει ποταμός. Η πόλη Στρούμιτζα, οπότε, όπως και η προκάτοχός της, το Αστραίο, πήραν το όνομά τους από τον ποταμό στον οποίο βρίσκονται, όντας σε θέση εξαιρετικής σημασίας πάνω από τον κύριο παραπόταμο του Στρυμόνα, και τη φυσική πρωτεύουσα της κοιλάδας του. Το όνομα υπονοεί τουλάχιστον τον Στρυμόνα. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.467-846)
Η Πρώτη Μακεδονία συμπεριλάμβανε όλες τις προηγούμενες κτήσεις του Περσέα στην Θράκη στα ανατολικά του Νέστου με εξαίρεση τις τρεις κύριες παραθαλάσσιες πόλεις ανάμεσα στον ποταμό και στην Χερσόνησο. Περιλάμβανε, επίσης, την περιοχή ανάμεσα στο Νέστο και στο Στρυμόνα πιθανώς μέχρι τις πηγές των ποταμών μαζί με τη Σιντική και τη Βισαλτία στα δεξιά του Στρυμόνα. Η Αμφίπολις, η πρωτεύουσα της περιοχής περιγράφεται σαν την κυρίως άμυνα της Μακεδονίας στα ανατολικά. Έχουμε μια εικόνα της νύξης που κάνει ο ιστορικός για τα ορυχεία του Παγγαίου όρους που διοικούσε η Αμφίπολη, στα πολυάριθμα ασημένια νομίσματα της εποχής της τετραρχίας με το κεφάλι της θεότητας της Αμφίπολης- Άρτεμις Ταυροπόλος- με όψη που απεικόνιζε το ρόπαλο του Ηρακλή από στεφάνι βελανιδιάς και τον θρύλο των Μακεδόνων πρώτης. Αυτά τα νομίσματα εμφανώς είχαν κοπεί στην Αμφίπολη.(Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.483)
Η δεύτερη Μακεδονία περιλάμβανε όλη την περιοχή ανάμεσα στον Στρυμόνα και στον Αξιό εκτός από τη Σιντική και τη Βισαλτία και εκτεινόταν από τις πηγές των δύο ποταμιών μέχρι εκεί που έφτανε το σύνορο του βασιλείου της Μακεδονίας. Η ανατολική τροπή του Στρυμόνα κάτω από τις Σέρρες αποδεικνύει αμέσως γιατί η Σιντική και η Βισαλτία είχαν εξαιρεθεί από τις περιοχές ανάμεσα στο Στρυμόνα και στον Αξιό και εντάσσονταν στην πρώτη Μακεδονία αντί για τη δεύτερη. Η δεύτερη περιφέρεια ήταν η πιο εύφορη και πιο γνωστή από τις τέσσερις, και κανένα τμήμα της Μακεδονίας δεν συγκρινόταν σε ευφορία και σε άλλα πλεονεκτήματα με τη Μυγδονία, τη Χαλκιδική, και τις τρεις γειτονικές χερσονήσους όπου ο ιστορικός σημειώνει ιδιαίτερα την παραγωγική Παλλήνη και τους βολικούς όρμους της Τορώνης και του Άθως. Το όνομα Αινεία, το οποίο ο Λίβιος αποδίδει στο λιμάνι του Άθως δεν βρίσκεται σε κανέναν άλλο συγγραφέα, ούτε είναι σίγουρο σε ποιο από τα λιμάνια της Ακτής ταιριάζει. (Leake, τόμ. ΙΙΙ, σ.483-484)
Στους Έλληνες και τους Βούλγαρους ο ποταμός είναι γνωστός με το όνομα Στρούμα , στους Τούρκους με την πολύ κοινή ονομασία Καράσου ή Μαύρος Ποταμός.(Leake, τομ.ΙΙΙ, σ. 201)
Προς τα νότια αυτή η μεγάλη κοιλάδα εσωκλείεται από την παράλληλη οροσειρά του Πιρναρίου, ή Παγγαίου, και από το βουνό Όστροβα και Βραστά, το οποίο διαχωρίζεται από το Πιρνάρι μόνο από το πέρασμα τής Αμφίπολης, και από το οποίο ακολουθήσαμε τις νότιες υπώρειες από τη θέση του Βρωμίσκου, κατά μήκος τής ακτής του Στρυμωνικού κόλπου. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σελ. 182).
Είμαστε δικαιολογημένοι να υποψιαζόμαστε κάποια ανακρίβεια στον Αππιανό, καθώς δεν είχε μια σωστή γνώση της χώρας. Υπέθεσε ότι τα έλη στην κοιλάδα των Φιλίππων εκτείνονταν, εάν όχι μέχρι τη θάλασσα, τουλάχιστον όχι σε μεγάλη απόσταση από αυτήν. Φαίνεται ότι δεν γνώριζε ότι η κοιλάδα ήταν τελείως αποκομμένη από την θάλασσα με μια σειρά από λόφους και σε κανένα σημείο δεν προσεγγίζει την ακτή σε αρκετά χιλιόμετρα. Για ένα ακόμη λάθος το κείμενο του μπορεί να κατηγορηθεί. Υπολογίζει την απόσταση μεταξύ του στρατοπέδου του Αντωνίου και της Αμφίπολης σε 350 στάδια, ενώ αυτό ήταν ολόκληρο το μήκος της κατώτερης κοιλάδας του Στρυμονικού, όπως πράγματι είχε προηγουμένως σωστά διατυπώσει. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σελ.223).
Το πέρασμα της Αρέθουσας ή Αυλώνα ήταν πιθανότατα το σύνορο της Μυγδονίας προς τη Βισαλτία, το οποίο τελευταία επεκτάθηκε στη Σιντική προς Βορρά, και Ανατολικά προς το Στρυμωνικό, στη δεξιά όχθη του οποίου περιλαμβάνεται η Ευπορία. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σσ. 448-449)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.