Σιδηρόκαστρο

Παλαιό Όνομα :Αρχαία Ηράκλεια, Δεμίρ Ισάρ

Δήμος : Σινητικής

Πόλη πάνω στη σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης- Σερρών, με πληθυσμό τόσο χριστιανικό όσο και μουσουλμανικό. (Abbott,σ. 60)
Demir Hisar ή Σιδηρόκαστρο αποκαλείται από τους Τούρκους όσον αφορά την δυσκολία με την οποία μπόρεσαν να κατακτήσουν την πόλη πέντε αιώνες πριν. Στα αριστερά της πόλης βρισκόταν ο τούρκικος μαχαλάς, που απλωνόταν στη μία πλευρά του φαραγγιού και αποτελούσε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Στην απέναντι πλαγιά βρισκόταν η ελληνική συνοικία, αριθμώντας περίπου διακόσια σπίτια-μια αποικία από το Μελένικο, στην οποία ανήκει εκκλησιαστικά – με μια ελάχιστη προσθήκη Βουλγάρων, ώστε να γίνεται η ζωή πιο ενδιαφέρουσα. Ανάμεσα στις δύο συνοικίες περνά το ρυάκι, συμβολίζοντας το χάσμα μεταξύ του Σταυρού και της Ημισελήνου, δύο δυνάμεις που υπάρχουν η μία δίπλα στην άλλη και όμως ποτέ δεν συναντιούνται. Το ρυάκι που περνά μέσα από την πόλη φαίνεται ότι σε κάποιο σημείο ενώνεται με τον Στρούμα ποταμό. (Abbott, σ. 97-98)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Η πόλη Ντεμίρ-χισάρ ή Σιδηρόκαστρο βρίσκεται σε απόσταση τεσσάρων ωρών από τις Σέρρες και καταλαμβάνει την περιοχή της Ηράκλειας Σιντικής. Την ονόμασαν έτσι για να την ξεχωρίζουν από άλλες πόλεις με το όνομα Ηράκλεια. (Cousinery, τομ.Ι, σ. 170)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Προς τα βορειοδυτικά η πεδιάδα εκτείνεται για 4 ώρες περίπου ως το Σιδηρόκαστρο, το οποίο καταλαμβάνει μια θέση παρόμοια με αυτή των Σερρών αλλά πιο κοντά στην αριστερή όχθη του Στρυμόνα, ακριβώς στο σημείο όπου πηγάζει από τα βουνά. Λίγο πάνω από τα φαράγγια του Σιδηροκάστρου ο Στρυμόνας λαμβάνει την κυριότερη συμβολή, από τη Στρώμνιτσα στα δεξιά και μια μικρότερη συμβολή στην απέναντι όχθη από το Μελένικο, μια μεγάλη ελληνική πόλη, έξι ώρες βόρεια από το Σιδηρόκαστρο. Οι πηγές του ποταμού βρίσκονται στις υψηλότερες κορυφές της Ροδόπης γύρω από τη Δούπνιτζα και το Κιουστεντίλ. Στους Έλληνες και τους Βουλγάρους ο ποταμός είναι γνωστός με το όνομα Στρούμα , στους Τούρκους με την πολύ κοινή ονομασία Καράσου ή Μαύρος Ποταμός.Η κάτω στρυμονική κοιλάδα, η οποία εκτείνεται από το Σιδηρόκαστρο ως τον Άγκιστα και την Αμφίπολη αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες μακεδονικές πεδιάδες. (Leake, τομ.ΙΙΙ, σ. 201)
Παρόλο που ο Στέφανος Βυζάντιος διακρίνει το Σίρις-που έδωσε όνομα στους Σιροπαίονες -από τις Σέρρες,οι δυο αυτές περιοχές ήταν σίγουρα το ίδιο μέρος. Το ότι οι Σιροπαίονες κατοικούσαν στις όχθες του Στρυμόνα είναι ξεκάθαρο από τον Ηρόδοτο,καθώς και το ότι δεν διέμεναν επάνω από το δερβένι του Ντεμίρχισαρ μπορεί να εξαχθεί από τον ιστορικό, όταν δηλώνεται ότι ο Ξέρξης άφησε ένα μέρος των αρρώστων στο Σίρις κατά την επιστροφή του στον Ελλήσποντο. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 209)
Οι Οδόμαντες πιθανόν κατείχαν το μεγάλο βουνό που εκτείνεται πέρα από τη βορειοανατολική πλευρά της πεδιάδας του Στρυμόνα περίπου από το Μελένικο και το Σιδηρόκαστρο σχεδόν μέχρι το Παγγαίο. Η γειτνίαση με το τελευταίο αποδίδεται πιθανόν στο γεγονός ότι ήταν μία από τις τρεις φυλές που δούλευαν στα ορυχεία του βουνού. Οι άλλες δύο ήταν οι Πιερείς και οι Σάτρες -από τους οποίους οι πρώτοι διέμεναν στη νότια πλευρά του βουνού και οι δεύτεροι στην ανατολική πλευρά του. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 210)
Από τις φυλές στο θρακικό σύνορο της Παιονίας, που υπάγονταν στην Μακεδονία, επί της βασιλείας του Φιλίππου, γιου του Αμύντα, θεωρούμε πως οι Οδόμαντες κατείχαν ολόκληρο το όρος Όρβηλος πάνω από τα Στενά του Στρυμόνα κοντά στο σύγχρονο Ντεμίρχισαρ που μαζί και με τη Ζίχνη, βρίσκονται στο όρος Παγγαίο. Η βορειο-δυτική πλευρά τους βρίσκεται στα δεξιά του Σιτάλκη, καθώς διασχίζει το όρος Κερκίνη. Η γενική τους κατάσταση συμφωνεί με την περιγραφή του Θουκυδίδη, σύμφωνα με τον οποίο κατοίκησαν πάνω από τα βόρεια του Στρυμόνα. Προς τα βόρεια του Κάτω Στρυμόνα ο ποταμός λαμβάνει ανατολική πορεία που δικαιολογεί την έκφραση του ιστορικού. Παρατηρεί κανείς, ότι οι Πανείοι, τους οποίους ο Θουκυδίδης ταυτίζει με τους Οδόμαντες αναφέρονται από τον Στέφανο ως φυλή των Ηδονών. Οι αρχές αυτές συμφωνούν στην επιβεβαίωση της κατάστασης των Οδομαντών που μόλις αναφέρθηκε. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 465)
Ανάμεσα στο Μελένικο και το Πετρίτσι, πάνω από το Σιδηρόκαστρο και τα στρυμονικά στενά, ο κύριος παραπόταμος του Στρούμα ή Στρυμόνα, συνδέεται με έναν άλλο παραπόταμο τον Στρούμιτζα, πάνω από τον οποίο βρίσκεται μια πόλη με το ίδιο όνομα, μιας μέρας ταξίδι πάνω από το Πετρίτσι, στο δρόμο από Σέρρες προς Βελεσσά.Ταυτίζουμε τον Στρούμιτζα με τον αρχαίο Αστραίο,όπου ο Φίλιππος έστειλε τον γιο του Δημήτριο, όταν έδωσε οδηγίες για τον θάνατό του, στον Δίδα, κυβερνήτη της Παιονίας, παρόλο που ο Δίδας δεν εκτέλεσε εκεί τις εντολές του αλλά στην Ηράκλεια Σιντική αφού προσκάλεσε τον Δημήτριο σε γιορτή κατά τη διάρκεια της οποίας δόθηκε δηλητήριο στον πρίγκηπα. Ο Δίδας, σε ανταπόδοση των υπηρεσιών του, ευνοήθηκε από τον Περσέα όταν ανήλθε στον θρόνο. Και βρίσκουμε τον Δίδα στις αρχές του περσικού πολέμου να διατάζει ένα σώμα 3.000 ανδρών, αποτελούμενο από Παίονες, Παροραίους, Παραστρυμόνιους και Αγριάνες. Τότε εξαφανίστηκε η μοναρχία των Παιόνων και η περιοχή της, με εξαίρεση ένα κομμάτι που κατοικούνταν από τους Δάρδανους, ενώθηκε με το βασίλειο της Μακεδονίας. Από αυτό το γεγονός και από τα ονόματα των λαών που κυβερνούσε ο Δίδας, είναι φανερό ότι η επαρχία της Παιονίας, την περίοδο της μακεδονικής μοναρχίας, καταλάμβανε τις κοιλάδες του Άνω Στρυμόνα και του Άνω Αξιού, με τα ενδιάμεσα όρη και περιλάμβανε και τη χώρα των Αγριάνων, που κατοικούσαν κοντά στις πηγές του Στρυμόνα. Το Αστραίο φαίνεται να ήταν η κεντρική θέση της χώρας και η επαρχιακή έδρα της κυβέρνησης. Η τοποθεσία του Στρούμιτζα είχε προσαρμοστεί να είναι το κυρίως οχυρό τέτοιων σκληραγωγημένων φυλών, των οποίων η δύναμη είχε δοκιμαστεί από τον Νικηφόρο Γρηγορά, όταν είχε σταλεί το 1326 στα Σκόπια σε αποστολή στον Κράλη της Σερβίας από τον βασιλιά Ανδρόνικο τον πρεσβύτερο. Διηγείται ότι, αφού ταξίδεψε μισή νύχτα και μια μέρα με πλοιάριο από τον Στρυμόνα, έφτασε στον Στρούμιτζα, ένα τόσο ψηλό φρούριο, όπου οι άνδρες στα τείχη έμοιαζαν από την κοιλάδα σαν πουλιά. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 465-466)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.