Βισαλτία

Παλαιό Όνομα :Βισαλτία (1928 σαν επαρχία), Νιγρίτα, Nigrita, Visaltia

Δήμος :

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.

Ανήκει, όπως επίσης και η πεδιάδα κοντά στην Αυλώνα της Αρέθουσας, στα Βραστά, ένα μεγάλο χωριό με μεικτό πληθυσμό Ελλήνων και Τούρκων, το οποίο βρίσκεται στο βουνό, όχι μακριά από την Αυλώνα, αλλά δεν φαίνεται από τον δρόμο μας. Το βουνό περιλαμβανόταν στην αρχαία Βισαλτία, όπου υπήρχε και μια πόλη με το ίδιο όνομα. Η Άργιλος, μία ακόμη πόλη της Βισαλτίας, κατείχε μια θέση όχι μακρυά από τη θάλασσα, ανάμεσα στο Βρωμίσκο και τις εκβολές του Στρυμόνα. (Leake, τομ.ΙΙΙ, σ. 171)
Ο Μεγάβυζος εισέβαλε στην Παιονία την εποχή του εγγονού του Περδίκκα, όταν η Μυγδονία, η Βισαλτία, η Ανθεμούς και η Κρηστωνία προστέθηκαν στο βασίλειο. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 212)
Στην ίδια υπόθεση οφείλεται ίσως και η ύπαρξη των νομισμάτων της Όσσας, μιας απομακρυσμένης πόλης της Βισαλτίας, σε μια εποχή που η βασιλική νομισματοκοπία ήταν ασήμαντη. Όταν οι βασιλείς είχαν γίνει κυρίαρχοι της Βισαλτίας και των άλλων επαρχιών, η ασημένια νομισματοκοπία ακόμη έμοιαζε αρκετά ως μη κρατική, παρόλο που ήταν ενεπίγραφη μόνο το όνομα του μονάρχη .Την εποχή που κόπηκαν τα βισαλτικά νομίσματα, τα ορυχεία του Παγγαίου βρίσκονταν κυρίως στα χέρια των Θασίων, οι οποίοι είχαν και οι ίδιοι αργυρωρυχεία και για αυτό το λόγο και η ομορφιά και η αφθονία των νομισμάτων της Θάσου. Οι άλλοι που, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, δούλευαν στα ορυχεία του Παγγαίου, ήταν οι Πιερείς και οι Οδόμαντες και κυρίως οι Σάτρες που διαβιούσαν στα σύνορα του βουνού. Στα ορυχεία του Παγγαίου ίσως εντοπίσουμε ίχνη ενός μεγάλου κέρματος του βασιλιά των Ηδωνών,Γέτα- όταν οι Ηδωνείς κατέκτησαν τον Δραβίσκο και τις Εννιά Οδούς, οπότε και είχαν την δύναμη να εκμεταλλευτούν κάποια από τα ορυχεία .Στις ίδιες περιοχές εντοπίζουμε νομίσματα με την επιγραφή ΟΡΡΗΣΚΙΩΝ ή ΩΡΡΗΣΚΙΩΝ και ΓΕΤΑΙΟΝ όχι ΛΕΤΑΙΩΝ, τα οποία ίσως αναφέρονται στη Λητή της Μακεδονίας. H ομοιότητα των αρχαίων νομισμάτων των Ορεσκίων με εκείνα του Γέτα, βασιλιά των Ηδωνών, είναι αξιοπρόσεκτη. Τα μικρότερα και πιο σύγχρονα, με την επιγραφή ΩΡΗΣΚΙΩΝ, έχουν τον ίδιο τύπο με αυτά που επιγράφονται ΓΕΤΑΙΟΝ, δηλαδή, ενός σατύρου που σκοτώνει μια νύμφη. Φαίνεται ότι όλα ανήκαν στην Ηδωνία ή στην όμορή προς αυτή περιοχή. Οι Σάτυροι ήταν οι Σάτραι και αναφέρονται στην λατρεία του Βάκχου στα βουνά του Παγγαίου και του Όρβηλου. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 214)
Ο Απολλόδωρος μας άφησε παραδόσεις αναδεικνύοντας τη σύνδεση ανάμεσα στους βασιλείς των Ηδωνών και στους μύθους των Βάκχων και των Σατύρων. Οι Ορέσκιοι πιθανώς κατοίκησαν τα βουνά πάνω από τον Δραβίσκο, στα οποία βρισκόταν το μαντείο του Βάκχου, ένα επίθετο των οποίων ήταν ορέσκιος . Είναι αξιοπρόσεκτο ότι ένας μεγάλος αριθμός από ασημένια νομίσματα της Μακεδονίας και της Θράκης ανήκαν σε τοποθεσίες κοντά σε αργυρωρυχεία. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιες τοποθεσίες στις οποίες βρέθηκαν τέτοιου είδους νομίσματα : Άκανθος, Νεάπολη, Τράγιλος, Όσσα, Βισαλτία, Φίλιπποι.Σε αυτά προστίθενται και τα νομίσματα που φέρουν την επιγραφή “Μακεδόνων πρώτης”, τα οποία και κόπηκαν στην Αμφίπολη μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση. Επίσης ανιχνεύουμε τα χρυσά νομίσματα του Φιλίππου στην εκτεταμένη εκμετάλλευση των ορυχείων των Κρηνίδων. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 214)
Μερικά διάσπαρτα κατάλοιπα των Ελληνιστικών χρόνων στα βουνά γύρω από το Σοχό, δείχνουν ότι η τοποθεσία αυτή ήταν μία από τις πόλεις της Βισαλτίας, πιθανότατα η Όσσα-ενισχύοντας την πεποίθηση ότι η λέξη αναφέρεται στη μεγαλοπρέπεια της τοποθεσίας ενώ τα νομίσματα της Μακεδονικής Όσσας αποδεικνύουν ότι η πόλη αυτή υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 230)
Εντούτοις, είναι σαφές ότι οι Μαίδες δεν κατείχαν μεγάλη έκταση γης στα νότια της πορείας του Σιτάλκη. Ο λόγος είναι ότι το έδαφος, το οποίο περικλείεται στα βόρεια από αυτή τη γραμμή, στα νότια από την κορυφογραμμή του βουνού Χορτιάτη, στα ανατολικά από την πεδιάδα του Στρυμόνα και στα δυτικά από αυτή του Αξιού ισούται περίπου με ένα τετράγωνο το οποίο έχει πλευρά σαράντα γεωγραφικών μιλίων. Σε αυτό το χώρο πρέπει να τοποθετήσουμε τη Μυγδονία, την Κρηστωνία, τον Ανθεμούντα και τη Βισαλτία. (Leake, τομ.ΙΙΙ, σ. 448)
Η Πρώτη Μακεδονία συμπεριλάμβανε όλες τις προηγούμενες κτήσεις του Περσέα στην Θράκη στα ανατολικά του Νέστου με εξαίρεση τις τρεις κύριες παραθαλάσσιες πόλεις ανάμεσα στον ποταμό και την Χερσόνησο. Περιλάμβανε, επίσης, την περιοχή ανάμεσα στο Νέστο και στο Στρυμόνα πιθανώς μέχρι τις πηγές των ποταμών μαζί με τη Σιντική και τη Βισαλτία στα δεξιά του Στρυμόνα. Η Αμφίπολις, η πρωτεύουσα της περιοχής περιγράφεται σαν την κυρίως άμυνα της Μακεδονίας στα ανατολικά. Έχουμε μια εικόνα της νύξης που κάνει ο ιστορικός για τα ορυχεία του Παγγαίου όρους που διοικούσε η Αμφίπολη, στα πολυάριθμα ασημένια νομίσματα της εποχής της τετραρχίας με το κεφάλι της θεότητας της Αμφίπολης- Άρτεμις Ταυροπόλος- με όψη που απεικόνιζε το ρόπαλο του Ηρακλή από στεφάνι βελανιδιάς και την επιγραφή “Μακεδόνων πρώτης”. Αυτά τα νομίσματα εμφανώς είχαν κοπεί στην Αμφίπολη.(Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 483)
Η δεύτερη Μακεδονία περιλάμβανε όλη την περιοχή ανάμεσα στον Στρυμόνα και στον Αξιό εκτός από τη Σιντική και τη Βισαλτία και εκτεινόταν από τις πηγές των δύο ποταμιών μέχρι εκεί που έφτανε το σύνορο του βασιλείου της Μακεδονίας. Η ανατολική τροπή του Στρυμόνα κάτω από τις Σέρρες αποδεικνύει αμέσως γιατί η Σιντική και η Βισαλτία είχαν εξαιρεθεί από τις περιοχές ανάμεσα στο Στρυμόνα και στον Αξιό και εντάσσονταν στην πρώτη Μακεδονία αντί για τη δεύτερη. (Leake, τομ. ΙΙΙ, σ.484)
Ο Αλέξανδρος Α’ ίδρυσε μερικά μεταλλωρυχεία στο Βισαλτικό όρος, το οποίο χωρίζεται από το όρος Παγγαίο με το πέρασμα της Αμφίπολης ενώ παρακλάδι αυτού του όρους προς το σύγχρονο Σoχό, ίσως να είναι η αρχαία Δύσωρος.(Leake, τομ. ΙΙΙ, σ. 212-213)

Δεν υπάρχει περιεχόμενο για τον συγκεκριμένο περιηγητή για να καταχωρηθεί.