> Περιηγητές > Boissonas > Δεύτερη αναρρίχηση Boissonnas

Δεύτερη αναρρίχηση Boissonnas

  • Το 1919, στη δεύτερη αναρρίχηση μας, ούτε ο παλιός μας φίλος Κάκαλος δεν πείστηκε να έρθει μαζί μας. Αποδείχθηκε αμετάπειστος. O Baud-Bovy, ο γιος μου Henri και εγώ σκαρφαλώσαμε κατά μήκος της «ραχοκοκαλιάς» μόνοι μας και βρεθήκαμε στην κεντρική κορυφή χωρίς τους αχθοφόρους μας! Αρνήθηκαν να μας ακολουθήσουνε περαιτέρω από το Σκόλιον, στο οποίο κάποιος μπορεί να φθάσει με μουλάρι. Αναρριγώντας και τρέμοντας έμειναν εκεί, πεσμένοι στα γόνατα τους, προσευχόμενοι στην Παναγία, καθώς μας έβλεπαν να σκαρφαλώνουμε εκείνους τους περιδινούμενους πύργους. Το απόγευμα, όταν επιστρέψαμε, ήταν τόσο χαρούμενοι που μας είδαν ξανά σώους και ασφαλείς, μετά από μια τόσο ανήκουστη περιπέτεια, ώστε έπεσαν στους λαιμούς μας και μας αγκάλιασαν. Ωστόσο, αυτοί οι σκληροί κάτοικοι των λόφων ήταν έντιμοι άνθρωποι, με τον δικό τους τρόπο και με λίγη συμπάθεια προς τις συναισθηματικές εξάρσεις. (Boissonnas, σ. 59, 61)