Τ

  • ο Νεοχώρι φαίνεται οτι οφείλει, κατα κύριο λόγο, την ύπαρξη του στην επικερδή αλιεία των Στρυμονικών χελιών ( ……. αρετης μέγα κάρτα φέρουσι Κωπαιαι καί Στρυμόνιαι, μεγάλαι τε γάρ εισι Καί τό πάχος θαυμασταί Archestratus ap. Athen. 1. 7, c. 13., …… ποταμός ωνομασμένος Στρυμών μεγίστας εγχέλεις κεκτημένος. Antiphanes, ibid.), τα οποία έχαιραν μεγάλης εκτίμησης ανάμεσα στους αρχαίους για το μέγεθος και το λίπος τους, και δεν θεωρούνταν κατώτερα απο τα χέλια της λίμνης Κωπαϊδας. Πιάνονται σε ένα φράγμα το οποίο κλείνει το ρέμα μισό μίλι παρακάτω απο τη γέφυρα του Νεοχωρίου, και το οποίο χρησιμεύει τόσο γι’ αυτό τον σκοπό όσο και ως κεφαλή μύλου. Αν δεν υπήρχε αυτό το τεχνητό εμπόδιο, ο ποταμός, μολονότι είναι απότομος, θα ήταν πλωτός ως το Νεοχώρι και μέχρι τη λίμνη. Ο μύλος ανήκει στη Μονή Παντοκράτορος στο Άγιο Όρος, όμως ο ψαρότοπος, απο τη στιγμή που απέκτησε αξία, διεκδικήθηκε απο τον Σουλτάνο, και τώρα τον εκμεταλλεύεται ο Φετά (Feta) Μπέης τής Ζίχνης, του οποίου τον βοηθό βρήκα στον μύλο, να μετράει τα ψάρια καθώς τα έπιαναν, πολλά απο τα οποία είναι τεράστια σε μέγεθος. Γκρίζοι κέφαλοι και άλλα μεταναστευτικά θαλάσσια ψάρια πιάνονται σε ορισμένες περιπτώσεις εδω, κατα τον ίδιο τρόπο, άλλα πάντα σε μικρές ποσότητες σε σχέση με τα χέλια. Πιθανόν Η Στρυμονική λίμνη είναι πολύ μακρυά απο τη θάλασσα για τους κέφαλους. Το φρέσκο νερό δύσκολα αποτελεί εμπόδιο, καθώς πολλές παραγωγικές σε κέφαλους λίμνες της Ελλάδος και της Μικράς Ασίας έχουν ανάμεικτο νερό, ενώ σε ορισμένες, όπως αυτή του Βουθρωτού, είναι αρκετά φρέσκο. Ο Μπέης ως μουκατά εισπράττει επι τόπου 20 παράδες για κάθε ζευγάρι χελιών. Οι άνθρωποι του Νεοχωρίου τα πουλάνε είτε φρέσκα είτε αλατισμένα για 30, 40, ή 50 παράδες το ζευγάρι, αναλόγως της απόστασης όπου αποστέλλονταν. Ο ψαρότοπος λέγεται οτι παράγει ετησίως περίπου 40.000 ζευγάρια μεγάλα χέλια, πέρα απο τα μικρότερα και διαφορετικά ψάρια. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ. 184 – 185)