Στα ευρωπαϊκά εδάφη υπάρχει μικρός αριθμός Γιουρούκων, ώστε το πρόβειο κρέας που παράγεται από τα κοπάδια τους να μην επαρκεί για τις ανάγκες του πληθυσμού στη Μακεδονία και στις γύρω περιοχές. Στα λιβάδια του Στρυμώνα και της Θεσσαλονίκης έρχονται κάθε χρόνο Γιουρούκοι με τα κοπάδια τους, ενώ οι βοσκοί της Πίνδου πηγαίνουν στις πεδιάδες της Θεσσαλίας. Κάθε άνοιξη οι Τούρκοι αγοράζουν αρνιά και πρόβειο κρέας και κατόπιν οι Αλβανοί βοσκοί όπως και αυτοί της Πίνδου ανεβαίνουν στα ορεινά. (Cousinery, τομ. Ι, σ.188-189)
Φεύγοντας από τον Σοχό συναντάμε ένα χωριό που κατοικείται από Γιουρούκους, οι οποίοι ασχολούνται περισσότερο με την κτηνοτροφία παρά με τη γεωργία και έχουν ωραίους αμπελώνες. Μετά από ταξίδι τριών ωρών μέσα από ακαλλιέργητα εδάφη φθάνουμε στην πεδιάδα του Λαγκαδά, όπου καλλιεργείται το βαμβάκι, το κριθάρι και το σιτάρι. (Cousinery, τομ. ΙΙ, σ. 58)
Οι Γιουρούκοι, οι οποίοι στην Ασία ζούν μια νομαδική ζωή, αντίστοιχα με τους Κούρδους και τους Τουρκομάνους, όπως υποδηλώνει το όνομα τους ( καθώς δεν υπάρχει διαφορά στη γλώσσα, και πολύ λίγες στην συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής, ανάμεσα στους Γιουρούκους και τους Κονιάριδες της Ευρώπης, πιστεύω οτι συχνά συγχέονται, μολονότι τα ονόματα δηλώνουν με επάρκεια τον αρχικό διαχωρισμό ), έχουν λιγότερο νομαδικό χαρακτήρα στη Μακεδονία και τη Θράκη, όπου έχουν χωριά, και έχουν μετατραπεί σε καλλιεργητές. Αυτοί του Πασαλικίου της Θεσσαλονίκης έχουν ένα αρχηγό που ονομάζεται Γιουρούκ Μπέης, ο οποίος διαμένει σε εκείνη την πόλη. Οι κυριότερες εστίες τους είναι στις περιφέρειες της Gumertzina, της Δράμας, του Νευροκοπίου, των Σερρών, της Strumitza, του Radhovitzi, του Tikfis και του Karadagh.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ. 175)
Η πεδιάδα Μπουτζά φαρδαίνει όσο περπατάμε και περιλαμβάνει πολλά μικρά γιουρούκικα χωριά, τα οποία βρίσκονται στις πλαγιές των βουνών σε όλες τις πλευρές.(Leake,τομ.ΙΙΙ,σ.298)