• Από την εποχή του Παύλου Αιμίλιου οι Καλλικοινοί κατοικούσαν στα περίχωρα της Κανδαβίας, καθώς και στις κοιλάδες του καντονίου της Καυλωνίας. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ.39)
  • Προκύπτει ότι η Δασσαρέτιδα δεν ήταν μικρότερη από 60 μίλια σε μήκος, όσο και σε πλάτος, μια έκταση την οποία ως ένα βαθμό περιμένουμε από τον Πολύβιο, ο οποίος σε αντίθεση με τις πόλεις της λίμνης της Λυχνίδου, παρουσιάζει τους Φιβάτες, τους Πισσαντίνους, τους Καλίκαινους και τους Πιρουστές σαν φυλές της Δασσαρέτιδας.Η τοποθεσία μερικών από αυτές τις φυλές μπορεί να υποτεθεί από την μαρτυρία του ίδιου συγγραφέα όπως διασώζεται στο λατινικό κείμενο του Τίτου Λίβιου.(Leake,τόμ.ΙΙΙ,σ.326)
  • Στο ίδιο κεφάλαιο του Πολυβίου ο ιστορικός συνεχίζει να αφηγείται ότι ο Φίλιππος, αφού ανέκτησε τις τρεις πόλεις της Φοιβατίδας που προαναφέρθηκαν ήδη, προχώρησε για να καταλάβει άλλα μέρη της Δασσαρέτιδας, δηλαδή, το Κρεόνιο και τη Γερυώνη(όχι το ίδιο μέρος με το Γέρτο) και τέσσερις πόλεις στη λίμνη Λυχνίτιδα, την Ενγχελαρία,τον Κέρακα, το Σάτιο, και το Βόϊο, και μετά την Μπαντία των Καλίκαινων και την Οργεσσό των Πισσαντίνων. Το ότι οι τέσσερις πόλεις στη λίμνη βρίσκονταν στη δυτική της ακτή, μπορεί να συναχθεί από τα Οδοιπορικά, και κυρίως από το Συνοπτικό Οδοιπορικό, το οποίο προφανώς ακολουθούσε την ανατολική πλευρά της λίμνης από τη γέφυρα του Δρίλον στη Λύχνιδο, και το οποίο δεν κάνει αναφορά σε κανένα από τα μέρη που αναφέρει ο Πολύβιος.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.328)
  • Οι Πιρουστές μοιάζει να βρίσκονταν στο βόρειο σύνορο της Δασσαρέτιδας, καθώς προσχώρησαν στους Ταυλάντιους και σε κάποιους ακόμη πιο βόρειους Ιλλυριούς, για να βοηθήσουν τους Ρωμαίους στην καθυπόταξη του Γέντιου.Προφανώς κατείχαν κάποια ενδιάμεση έκταση γης μεταξύ των Πισσαντίνων, στο κατώτερο τμήμα του Ντεβόλ, και το νότιο άκρο της Λυχνίτιδος λίμνης. Έτσι φαίνεται να παραμένει μόνο η κοιλάδα της Κορυτσάς στα αριστερά του Εορδαϊκού για να τοποθετηθούν οι Καλίκαινοι. (Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.329)