> Θέματα > Θέματα-Leake > Κονιάρηδες Μωαμεθανοί

Κονιάρηδες Μωαμεθανοί

  • Οι Κονιάρηδες Μωαμεθανοί ήταν έποικοι από την Ασία τους οποίους μετέφερε ο Αμουράτ στη Μακεδονία το 1390.( -Stritt. Got. Tartaric. κεφ. XI, παράγρ. 117). Είναι εγκατεστημένοι κοντά στην Κοζάνη και ζουν με την ίδια λιτότητα όπως και στο χρυσούν αιώνα. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ.84)

  • Μια κοιλάδα εκτάσεως τεσσάρων λευγών, διάσπαρτη με χωριά κατοικούμενα από Τούρκους Κονιάρηδες, απλώνεται από το Ντεντελέρ ως το όρος Ξερολίβαδο, στους πρόποδες του οποίου συναντάμε τα ερείπια ενός μεγάλου χωριού που βρισκόταν στην είσοδο μιας δασωμένης και πολύ στενής κλεισούρας, μήκους τριών τετάρτων της λεύγας, η οποία καταλήγει στη Βέροια. (Pouqueville, τόμ. ΙΙΙ, σ.93)
  • Κατα μήκος του βουνού βρίσκονται πολλά Τουρκικά χωριά, τα οποία σχηματίζουν μια επαρχία που ονομάζεται Ορφανά και ανήκει στον καζά των Σερρών. Οι Τούρκοι των Ορφανών είναι απόγονοι εκείνων των Οσμανλήδων που ήρθαν σε αυτή την χώρα με τους διαδόχους του Μωάμεθ Β΄, και οι οποίοι, όπως εκείνοι της Θεσσαλίας, αποκαλούνται απο τους Έλληνες Κονιάριδες, ένα όνομα το οποίο ανακαλεί στη μνήμη την πιο παλαιά πρωτεύουσα της τουρκικής δύναμης στη Μικρά Ασία. Καταλαμβάνουν ένα μεγάλο μέρος των καλλιεργούμενων βουνών της Μακεδονίας και μερικά τμήματα των πεδιάδων μακρυά απο τις μεγάλες πόλεις. Οι Κονιάριδες καλλιεργούν τη δική τους γη και φαίνεται πως είναι οι μοναδικοί Τούρκοι στην Ευρώπη που δεν θεωρούν αθλιότητα την αγροτική εργασία. Όπως στα Ορφανά, καταλαμβάνουν γενικώς περιφέρειες αποτελούμενες απο μικρά χωριά, καθένα απο τα οποία έχει τη δική του ονομασία πέρα απο αυτή της περιφέρειας. Αυτοί οι άνθρωποι, μολονότι είναι όλοι οπλισμένοι, είναι ειρηνικά διακείμενοι, προσκολλημένοι στην ιδιοκτησία γης, και σπάνια αναζητούν την τύχη τους στο δικαστήριο ή υπακούουν στις εκκλήσεις της Πύλης για εξωτερικούς πολέμους. Γι’ αυτό είναι σπάνιο να μάθεις οτι κάποιος απο αυτούς κατέλαβε υψηλή θέση, μολονότι ο Μωχάμετ Άλι, ο νύν Πασάς της Αιγύπτου, ο οποίος ανήκε σε μια αγροτική οικογένεια της περιοχής της Καβάλας, είναι μια λαμπρή εξαίρεση.(Leake, τόμ.ΙΙΙ, σ.174 – 175)