> Θέματα > Θέματα-Mantegazza > Σερβική Εκκλησία

Σερβική Εκκλησία

  • Στα Σκόπια ο Αυτοκράτορας Δουσάν την ίδια μέρα με τη στέψη του ως αυτοκράτορας, ανακήρυξε επίσημα την ανεξαρτησία της σερβικής Εκκλησίας και την ίδρυση του Πατριαρχείου Σερβίας, το οποίο είχε ως πρώτο τιτλούχο τον Άγιο Σάββα, απόγονο του ιδρυτή της δυναστείας των Νεμάνια. Με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Πατριαρχείου και τη μεγάλη επισημότητα που ο Σέρβος Αυτοκράτορας ήθελε να δώσει στην τελετή της ανακήρυξης, αποφάσισε να προβεί σε μια ακόμη πολιτική πράξη. Σκόπευε να ενώσει κάτω από το στέμμα των Νεμάνια όλη σχεδόν τη βαλκανική χερσόνησο και ήθελε στην τελετή, ενώ ο Αρχιεπίσκοπος του Ιπεκίου και ο Σέρβος Πατριάρχης θα τον στεφάνωναν στο κεφάλι με την κορώνα, να έβλεπε ανάμεσα στους επίσημους προσκεκλημένους τον Βούλγαρο Πατριάρχη του Τυρνόβου, όλους τους Έλληνες δεσπότες των περιοχών που υπέταξε, τους μοναχούς του Άθω, όλες τις θρησκευτικές Αρχές της χερσονήσου που υπάγονταν στη δικαιοδοσία της Κωνσταντινούπολης αλλά και όσους δεν υπάγονταν σε αυτήν. (Mantegazza, σ. 153)
  • Στα τέλη του 1896 και στις αρχές του 1897 ο Σεβασμιότατος Αμβρόσιος, ενθρονίστηκε ως Μητροπολίτης Σκοπίων (δηλαδή του βιλαετίου του Κοσσόβου) από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης αλλά αναγκάστηκε να πάει με τη συνοδεία Τούρκων στρατιωτών στην εκκλησία για να τελέσει τη λειτουργία των Χριστουγέννων. Οι Σέρβοι δεν μπορούσαν να ανέχονται στη χώρα τους ως Δεσπότη έναν Έλληνα ο οποίος τελούσε τη λειτουργία σε μία γλώσσα που δεν γνώριζαν. Μετά από έκτροπα που σημειώθηκαν και με την αρωγή της Ρωσίας, η Σερβία άλλαξε τελικά την απόφαση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως που διόρισε στα Σκόπια έναν Σέρβο Δεσπότη, ο οποίος ονομάστηκε Δεσπότης Firmillan. Αλλά οι αναταραχές συνεχίζονταν και κάθε Κυριακή η χώρα συγκλονιζόταν. Οι Τούρκοι στρατιώτες που προστάτευαν άλλοτε τον Σεβασμιότατο Αμβρόσιο ενάντια στους Σέρβους έπρεπε στο εξής να προστατεύουν τον Σεβασμιότατο Firmillan από το μένος των Ελλήνων και των Βουλγάρων που στο μεταξύ είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους. (Mantegazza, σ. 155)
  • Μετά από τις συγκρούσεις που διήρκησαν κάποιους μήνες και τα έκτροπα που για κάποιο διάστημα αναβίωναν κάθε Κυριακή, συχνά δίνοντας το έναυσμα για διάφορες διαμάχες μεταξύ του μαχητικού Δεσπότη Firmillan και του ελληνικού κλήρου επετεύχθη τελικά μια συμφωνία, στην οποία ο Firmillan δεν μπόρεσε να αντισταθεί γιατί η Εκκλησία ήταν στη δικαιοδοσία του Ελληνικού Πατριαρχείου. Μία Κυριακή λειτουργούσε ο Έλληνας παπάς στα ελληνικά και μία Κυριακή ο Σέρβος Δεσπότης στα σέρβικα. Ωστόσο, προέκυψαν εκ νέου προβλήματα. (Mantegazza, σ. 156)