> Θέματα > Θέματα-Mantegazza > Το Μακεδονικό Ζήτημα

Το Μακεδονικό Ζήτημα

  • Το Μακεδονικό Ζήτημα: Η Ρωσία υπήρξε η μόνη δύναμη που ήθελε να βοηθήσει τους Μακεδόνες τουλάχιστον ηθικά, στηρίζοντας τη στάση και τις απαιτήσεις τους στην Κωνσταντινούπολη. Δεν αποδέχτηκαν την προσάρτηση που έγινε χωρίς τη συγκατάθεσή τους. Ήταν αντίθετοι στο σημείο που επηρεάζονταν οι σχέσεις μεταξύ τσάρου και Πρίγκηπα του Battemberg και ως εκ τούτου οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Πριγκιπάτου. Ο Πρίγκηπας Φερδινάνδος ακολούθησε τα βήματα του προκατόχου του. Αυτός είχε πάντα την προσοχή στραμμένη στη Μακεδονία και τα συναισθήματά του ήταν κοινά με τις επιδιώξεις των Βούλγαρων εθνικιστών. Μα ήταν η συνεχιζόμενη εχθρότητα της Ρωσίας, που ανάγκασε τη Βουλγαρία να ριχτεί στην «αγκαλιά» της Τριπλής Συμμαχίας. Η Βουλγαρία ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτική. Η πολιτική του Σταμπουλώφ ήταν ενάντια στην επαναστατική πολιτική. Λαχταρούσε αντίθετα, περισσότερο τη συμμαχία με τις Κεντρικές Δυνάμεις και τη συνεννόηση με την Υψηλή Πύλη. Και ήταν πεπεισμένος, ότι ο μακεδονικός πληθυσμός είχε περισσότερα να κερδίσει από μία συμφωνία με την Κωνσταντινούπολη παρά από μία επαναστατική πολιτική.Η διοίκηση πεπεισμένη για την ορθότητα των πεποιθήσεων του Σταμπουλώφ πολέμησε χωρίς οίκτο αλλά και χωρίς μέτρο τους επαναστάτες Μακεδόνες οι οποίοι όπως είναι γνωστό διέπρατταν δολοφονίες κάτω από τις εντολές των Μακεδονικών Κομιτάτων, οι οποίες όξυναν τα πνεύματα και δίχαζαν το λαό. Από το θάνατο του Σταμπουλώφ και μετά, με την κυβέρνηση Στοΐλωφ, η μακεδονική προπαγάνδα σημείωσε μία τεράστια πρόοδο ενθαρρυμένη και ενισχυμένη ηθικά και υλικά από την Κυβέρνηση. (Mantegazza,σ. 26-27)
  • Όταν το 1897, μετά τη συμφιλίωση της Βουλγαρίας με τη Ρωσία και την αναγνώρισή της, ο Πρίγκηπας μετέβη στην Κωνσταντινούπολη για να επισκεφτεί τον Σουλτάνο, υπερασπίστηκε έντονα και προσωπικά το συμφέρον και το δίκιο των Χριστιανών στη Μακεδονία. Ο Σουλτάνος όχι μόνο ανταποκρίθηκε θετικά αλλά και λίγο καιρό αργότερα, έστειλε στη Σόφια ένα σχέδιο ανασυγκρότησης. Μα και αυτή η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε. Όσον αφορά τη βουλγαρική προπαγάνδα, οι ομάδες που σχηματίστηκαν ενθάρρυναν φυσικά τους όμορους Μακεδόνες της Βουλγαρίας στις ιδέες τους. Τόσο το 1896, όπως και το έτος που ακολούθησε, σκορπίστηκαν εδώ και εκεί λόγω των επαναστατικών κινημάτων ενώ οι θηριωδίες και τα αντίποινα που ακολούθησαν, αναζωπύρωσαν την αγανάκτηση και την περιφρόνηση σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. (Mantegazza, σ. 27)
  • Το Μακεδονικό Ζήτημα έθεσε ακόμη μία φορά τις Δυνάμεις προ των ευθυνών τους, καθώς όπως φαίνεται δεν είχαν αντιληφθεί ακόμη τι σήμαινε τουρκική καταπίεση ενώ δε φαίνονταν να καταλαβαίνουν τους κινδύνους της κατάστασης και τη δυστυχία του χριστιανικού πληθυσμού. Στη Μακεδονία ο πληθυσμός μη έχοντας καμία πίστη στις μεταρρυθμίσεις, περίμενε να έρθει μια πιο ευνοϊκή συγκυρία ώστε να κηρύξει την επανάσταση. (Mantegazza, σ. 28)
  • Ιταλική άποψη για το Μακεδονικό Ζήτημα: Η Ιταλία, πάντα κλειστή στην Αδριατική που θα μπορούσε να είναι θάλασσά της, φοβόταν μήπως από τη μία στιγμή στην άλλη σταματήσουν οι εμπορικές σχέσεις της με το Αιγαίο και τη Θεσσαλονίκη. Το Μακεδονικό Ζήτημα για την Ιταλία είχε μεγάλη σημασία λόγω πολιτικών αξιώσεων που υπάρχουν στην Αδριατική και στη Βαλκανική χερσόνησο. Σημασία επίσης είχε και για τους εμπόρους που επαγρυπνούν με σκοπό να διεισδύσουν σε εκείνες τις αγορές και για τις Κυβερνήσεις.Για την Ιταλία είχε μεγάλη σημασία να μην μειωθεί η επικράτεια της Σερβίας και να μην αναστατωθεί η ισορροπία στη Βαλκανική Χερσόνησο. (Mantegazza,σ. 87)